Data wpływu: 2 listopada 2016 r.
Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.
Czy brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego, o którym mowa w art. 13 § 2 k.k., oznacza brak jakichkolwiek desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej, na których chociażby potencjalnie może zostać popełniony czyn zabroniony w konkretnym stanie faktycznym, czy jedynie brak desygnatów, na które nakierowany jest zamiar sprawcy?
Wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r.
1. Zawarte w art. 13§2 k.k. wyrażenie: „brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego” oznacza brak takiego przedmiotu, który należy do zbioru desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej typu czynu zabronionego, do którego popełnienia zmierza sprawca.
2. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawcy usiłowania nieudolnego (art. 13§2 k.k.) może być in concreto uwarunkowane poczynionymi ustaleniami co do zamiaru popełnienia czynu zabronionego na określonym przedmiocie.
Uzasadnienie uchwały opublikowano w bazie orzeczeń SN