Data wpływu: 18 maja 2021 r.
Data orzeczenia: 13 stycznia 2022 r.
Czy dopuszczalne jest stosowanie zabiegów interpretacyjnych polegających na wypełnieniu luki w prawie poprzez zastosowanie nieprzewidzianej ustawowo analogii świetle obowiązywania konstytucyjnej zasady praworządności - art. 7 Konstytucji w zw. z art. 8 ust. 1 i 2 Konstytucji mając na uwadze konstytucyjny zakaz tworzenia prawa przez sądy ( w tym także podległych im judykacyjnie komorników sądowych ) - art. 8 oraz ust. 1 i 2 Konstytucji w zw. z art. 10 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz art. 175 ust. 1 Konstytucji? a tym samym czy dopuszczalne jest rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, stosowanego przez analogię w sytuacji, gdy na skutek bezczynności wierzyciela, polegającej na braku żądania podjęcia zawieszonego postępowania egzekucyjnego, wszczętego i niezakończonego przed wejściem wżycie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych i ustawy z 28 marca 2018 r. kosztach komorniczych, postępowanie to umorzyło się z mocy prawa po dniu 1 stycznia 2019 r. na podstawie przepisów art 823 k.p.c?
Dnia 13 stycznia 2022 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
Na podstawie § 3 zarządzenia nr 159/2021 Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie podziału Izby Cywilnej Sądu Najwyższego na wydziały sprawy, które wpłynęły do wydziałów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego i nie zostały zakończone przed dniem 1 stycznia 2022 r. podlegają zakreśleniu w dotychczas prowadzonych repertoriach.
Zagadnienie prawne III CZP 39/22 było dotychczas zarejestrowane pod sygnaturą III CZP 32/21.