Data wpływu: 10 kwietnia 2019 r.
Data orzeczenia: 8 listopada 2019 r.
Czy w sprawie dotyczącej wydania przez Sad zgody na zbycie nieruchomości położonej w Polsce przez pełnoletnią osobę fizyczną, nieposiadającą z przyczyn spowodowanych chorobą zdolności do czynności prawnych w świetle prawa innego kraju unijnego, "rozstrzygnięcie dotyczy praw rzeczowych na nieruchomości położonej w Rzeczypospolitej Polskiej" w rozumieniu art 1110[2] k.p.c., co skutkowałoby stwierdzeniem właściwości wyłącznej sądu polskiego, a w konsekwencji czy dla dokonania przez opiekuna takiej osoby sprzedaży jej nieruchomości położonej w Polsce wystarczająca jest zgoda udzielona przez sąd wskazanego powyżej kraju, czy też w związku z jurysdykcja wyłączną sądu polskiego (art. 1110[2] k.p.c) konieczna jest tu uprzednia zgoda polskiego sądu opiekuńczego?
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2019 r.
Udzielenie przez sąd zezwolenia na zbycie nieruchomości położonej w Polsce przez osobę pełnoletnią, pozbawioną zdolności do czynności prawnych, nie stanowi "rozstrzygnięcia dotyczącego praw rzeczowych na nieruchomości położonej w Rzeczypospolitej Polskiej" w rozumieniu art. 1110 [2] k.p.c.