Niedawna nowelizacja ustawy o Sądzie Najwyższym i zmiany, jakie spowodowała w jego organizacji i składzie osobowym jest szeroko relacjonowana i komentowana w mediach. Niestety wśród opublikowanych materiałów znalazły się doniesienia wyraźnie zniekształcające rzeczywistość. Należy z przykrością stwierdzić, że były one wyraźnie motywowane raczej politycznym nastawieniem ich wydawców niż zamiarem dostarczenia społeczeństwu rzetelnych informacji.
W dniach 23-27 lipca br. w trybie określonym we wskazane wyżej ustawie przeszło w stan spoczynku 6 spośród 11 sędziów zniesionej Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego. Kwestię uposażeń tych sędziów szczegółowo reguluje art. 11 wspomnianej ustawy. W szczególności zaznaczyć należy, że jednorazowa odprawa, o której mowa w art. 11 ust. 4 przysługuje tym sędziom z dniem ukończenia 65 roku życia i nie jest związana z przeniesieniem sędziego w stan spoczynku w związku ze zniesieniem Izby Dyscyplinarnej.
Nierzetelne i niesprawdzone informacje zawiera analiza zamieszczona na stronie internetowej strategie2050.pl pt. „Neosędziowie byłej Izby Dyscyplinarnej przechodzą w «stan darmozjadny»”, której treść była powielana przez wiele mediów.
Kwestię obliczania wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego reguluje szczegółowo art. 48 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022. Zaznaczyć w związku z tym należy, że podstawą obliczania wynagrodzenia sędziów, który przeszli w stan spoczynku w tym roku są wskaźniki GUS za 2020 r., nie zaś za 2021 r., jak to zostało wadliwie przyjęte we wspomnianej publikacji.
Mylnie wskazano również wiek jednego z sędziów odchodzących w stan spoczynku, co powoduje, że wskazane co do jego osoby wyliczenia są nieprawidłowe.
Wprowadzające w błąd czytelnika informacje znalazły się także na portalu prawo.pl. Dotyczą one sędziego SN Adama Rocha, byłego Prezesa SN kierującego pracą Izby Dyscyplinarnej. W publikacji pt. „Dwaj sędziowie dyscyplinarni przeszli do Izby Karnej i do Izby Kontroli SN” autorka nie wzięła pod uwagę, że sędzia podczas orzekania nie może kierować się treścią aktów, których niekonstytucyjność został stwierdzona wyrokami Trybunału Konstytucyjnego (w tym przypadku wyrokiem TK z dnia 20 kwietnia 2020 r. sygn. U 2/20). Podkreślić należy, że w dniu 6 września 2021 r. SSN Adam Roch złożył oświadczenie, w którym wyraźnie podkreślił, że przestrzeganie przepisów Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz pozostałych obowiązujących przepisów prawa krajowego i międzynarodowego stanowiło i stanowi wyłączną podstawę podejmowanych przeze niego działań jako sędziego Sądu Najwyższego.
Nieścisłe są również wypowiedzi o „przechodzeniu na emeryturę” „zwolnieniu się z pracy”, czy „stanie darmozjadnym” sędziów Sądu Najwyższego, którzy zostali przeniesieni w stan spoczynku na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy nowelizującej. Polskie prawo, począwszy od Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, aż po akty prawne niższej rangi stanowi o przechodzeniu sędziów w „stan spoczynku”, który dotyczy wszystkich sędziów w Polsce, nie tylko sędziów Sądu Najwyższego. Unormowanie to wskazuje na szczególną odpowiedzialność związaną z zawodem sędziego oraz na służebną rolę względem obywateli Rzeczypospolitej.
Należy ponadto odnotować, iż nierzetelność dziennikarska w relacjonowaniu zmian w SN była także przyczyną złożenia oświadczenia przez Prezesa SN kierującego pracą Izby Karnej SSN dr. Michała Laskowskiego. Oświadczenie to odnosi się do publikacji portalu onet.pl pt. „Prezes zlikwidowanej Izby Dyscyplinarnej SN ma nowe stanowisko”. W pierwotnej wersji publikacji przypisano Prezesowi Sądu Najwyższego słowa, których nie wypowiedział.