W piśmie skierowanym do Prokuratora Generalnego Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym przedstawił uwagi o stwierdzonych nieprawidłowościach, których usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia sprawnego rozpoznawania spraw należących do właściwości Izby Dyscyplinarnej.
Uwagi Prezesa Sądu Najwyższego, choć natury ogólnej, zostały sformułowane na kanwie dwóch spraw, w których ujawniła się nietrafna interpretacja przepisów dotyczących biegu postępowania dyscyplinarnego prokuratorów przez podmioty w nim uczestniczące, co skutkowało pozbawieniem Prokuratora Generalnego możliwości uczestniczenia jego przedstawiciela w rozprawie, a także pozostawieniem bez rozpoznania wniesionych przez ten organ środków odwoławczych.
Za niewłaściwą uznano w szczególności praktykę przypisywania sobie przez rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz pierwszego zastępcę rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego prawa do udziału w każdym troczącym się przed sądem postępowaniu dyscyplinarnym dotyczącym prokuratora, w szczególności w sprawie prowadzonej przez innego zastępcę rzecznika dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego (właściwego dla określonego okręgu regionalnego) bez jej przejęcia, jak również reprezentowania Prokuratora Generalnego bez szczególnego upoważnienia. Zaznaczono, iż w zbliżonym normatywnie stanie prawnym Minister Sprawiedliwości udziela takich upoważnień osobie reprezentującej go w toku postępowań dyscyplinarnych dotyczących sędziów sądów powszechnych.
Nadto wskazano, podkreślając wzmocnioną w ustawie Prawo o prokuraturze niezależność powoływanych na kadencje rzeczników dyscyplinarnych, iż zgodnie z obecnymi uregulowaniami pozycja Prokuratora Generalnego w sprawach dyscyplinarnych prokuratorów na etapie postępowania międzyinstancyjnego i odwoławczego została zrównana z sytuacją stron. Z tego względu Prokurator Generalny, chcąc skorzystać z uprawnienia do wniesienia odwołania, sam musi złożyć wniosek o uzasadnienie, względnie zaskarżyć orzeczenie sądu I instancji w terminie przewidzianym do złożenia wniosku. Nie jest dopuszczalne wniesienie odwołania, gdy o uzasadnienie wnioskował inny podmiot, w tym rzecznik dyscyplinarny lub zastępca rzecznika dyscyplinarnego.