Prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Krakowie (IPN) zwrócił się w sierpniu 2023 r. o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej prokuratora byłej Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu w stanie spoczynku, w stosunku do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że jako podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Zielonej Górze dopuścił się w 1982 r. przestępstw stawiając w stan oskarżenia osobę za wyrażane przez nią przekonania i opinie, w szczególności o bezprawności wprowadzenia stanu wojennego. Prokurator ten nie tylko wszczął nieuzasadnione śledztwo, ale zastosował względem tej osoby tymczasowe aresztowanie, a następnie w trakcie procesu sądowego, nakłaniał członków składu orzekającego do uznania jej za winną zarzucanych jej przestępstw. W wyniku tych działań skazano ją na karę jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana w całości (przestępstwo z art. 165 § 2 k.k. z 1969 r. w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 3 ustawy o IPN oraz przestępstwo z art. 18 § 1 k.k. z 1969 r. w zw. z art. 165 § 2 k.k. z 1969 r. w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 3 ustawy o IPN).
Orzekając w pierwszej instancji, Sąd Najwyższy uchwałą z 31 października 2023 r., sygn. akt I ZI 56/23 odmówił zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej za w/w czyny osoby, której dotyczył wniosek prokuratora IPN w Krakowie z sierpnia 2023 r. uznając, że nie zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia zarzucanych przestępstw, albowiem ww. prokurator działać miał w ocenie sądu w usprawiedliwionym błędzie co do interpretacji znamion występku z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r., którego dotyczył akt oskarżenia oraz wyrok zapadły w 1982 r.
Zażalenie na powyższą uchwałę złożył prokurator IPN w Krakowie, zarzucając jej błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jej podstawę, który miał istotny wpływ na jej treść.
Orzekając w drugiej instancji, Sąd Najwyższy Uchwałą z dnia 27 marca 2025 r., sygn. akt II ZIZ 32/23 uchylił zaskarżoną uchwałę z 31 października 2023 r. (I ZI 56/23) i uwzględnił wniosek prokuratora IPN zezwalając na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej prokuratora byłej Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu w stanie spoczynku.
Orzekając w II instancji Sąd Najwyższy uznał podniesiony w zażaleniu zarzut za zasadny, odrzucając tym samym przyjętą w I instancji koncepcję działania prokuratora pod wpływem błędu i uznając, że zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez prokuratora w stanie spoczynku przestępstw wskazanych we wniosku prokuratora IPN.
Uchwała SN z dnia 27 marca 2025 r. (sygn. akt II ZIZ 32/23)