Sąd Najwyższy w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 4 marca 2025 roku oddalił skargę obrońcy na wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie uchylający na skutek apelacji prokuratora wyrok tamtejszego Sądu Okręgowego i przekazujący mu sprawę do ponownego rozpoznania.
Orzekający pierwotnie sąd I instancji uniewinnił byłego Wójta Gminy od zarzucanych mu przestępstw popełnionych w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, a polegających na niedopełnianiu obowiązków związanych z przeprowadzanymi przez gminę przetargami, podobnie jak dalszych oskarżonych o dokonanie oszustwa znacznej wartości na szkodę Skarbu Państwa. Obrońca w skardze na wyrok sądu odwoławczego zarzucił obrazę art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz obrazę art. 437 k.p.k. w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego.
Sąd Najwyższy nie stwierdzając zaistnienia bezwzględnej przesłanki odwoławczej odnoszącej się do składu Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie, mającej być efektem udziału w procedurze powołania sędziów Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.) przytoczył szeroką argumentację w tym zakresie, uwzględniającą jednolite rozumienie i jej wykładnię poczynając od czasów 20-lecia międzywojennego, z przywołaniem orzecznictwa i literatury.
Sąd Najwyższy rozstrzygnął także niezwykle interesującą kwestię stosowania właściwej procedury karnej w sytuacji zbiegu w jednym postępowaniu takich przestępstw, dla których właściwa jest procedura tzw. kontradyktoryjna, wprowadzona do Kodeksu postępowania karnego z dniem 1 lipca 2015 r. oraz pozostałych, dla których właściwą jest procedura aktualna, wprowadzona ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw. Sąd uznał, że w takiej sytuacji, zgodnie z art. 21 tej ustawy, postępowanie winno być prowadzone w całości na podstawie zasad obecnie obowiązujących.
Postanowienie SN z dnia 4 marca 2025 r. z uzasadnieniem (sygn. akt III KS 45/24)