Sąd Najwyższy na posiedzeniu 6 lutego 2025 r., rozważając wątpliwości przedstawione w pytaniu prawnym przez Sąd Okręgowy w Krakowie „czy kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika na podstawie art. 144 k.p.c w zw. z art. 69 § 3 k.p.c i art. 146 i z art. 13 § 2 k.p.c. w jego brzmieniu obowiązującym od dnia 15 marca 2018 r. w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku może złożyć w imieniu nieobecnego oświadczenie o przyjęciu, bądź odrzuceniu spadku, czy też takie uprawnienie służy jedynie kuratorowi ustanowionemu w trybie art. 184 k.r.o.", podjął uchwałę, iż kurator ustanowiony w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika nie jest uprawniony do złożenia w jego imieniu oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku.
Rozstrzygając to zagadnienie prawne Sąd Najwyższy opowiedział się za koncepcją, że znowelizowany art. 69 § 3 k.p.c. nie rozszerzył kompetencji kuratora ustanawianego dla nieznanego z miejsca pobytu spadkobiercy (uczestnika) do składania oświadczeń o charakterze materialnoprawnym. Takie stanowisko jest wynikiem poglądu o konieczności dokonywania ścisłej wykładni przepisów procesowych.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2025 r. (sygn. akt III CZP 31/24)