ZARZĄDZENIE
Dnia 13 marca 2025 r.
SSN Wiesław Kozielewicz w związku z pismem skazanego M. K. z dnia 10 października 2024 r., a przesłanym przez Sąd Apelacyjny w Łodzi w dniu 8 stycznia 2025 r., dotyczącym wznowienia z urzędu postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2020 r. r., sygn. II AKa 333/19, nie stwierdzam podstaw do wszczęcia przez Sąd Najwyższy postępowania o wznowienie wskazanego wyżej postępowania z urzędu (art. 542 § 3 k.p.k.).
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 17 lipca 2019 r. r., sygn. akt II K 23/19, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2020 r. r., sygn. II AKa 333/19, M. K. wymierzono karę łączną 9 lat pozbawienia wolności.
Skazany M. K., domaga się wznowienia z urzędu, postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2020 r., sygn. II AKa 333/19, gdyż w składzie tego Sądu był SSO X. Y. (del. do SA), powołany na urząd sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw.
Brak jest podstaw do wznowienie postępowania z urzędu.
W uzasadnieniu uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA I-4110-1/2020, wskazano, że następcza kontrola spełnienia standardu bezstronności i niezawisłości sądu dokonywana jest w konkretnym postępowaniu i ma charakter kontroli sądu, nie zaś poszczególnego sędziego, jej przeprowadzenie nie rzutuje na możliwość udziału danego sędziego w składzie sądu przeprowadzającym inne postępowanie oraz nie może wiązać innego składu sądu.
Orzekający w sprawie II AKa 333/19, sędzia X. Y., w dacie orzekania, to jest w dniu 21 września 2020 r., był sędzią Sądu Okręgowego w Łodzi, na które to stanowisko został powołany postanowieniem Prezydenta RP z dnia 29 czerwca 2011 r. Orzekał w dniu 21 września 2020 r. w Sądzie Apelacyjnym w Łodzi w ramach tzw. delegacji. Na stanowisko sędziego Sadu Apelacyjnego w Łodzi został powolany w dniu 3 marca 2022 r. Zatem kwestie o którym mowa, w powołanej przez M. K. uchwale składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA I-4110-1/2020, w realiach niniejszej sprawy nie mogą zostać rozważone.
Należy też przypomnieć, iż w uchwale składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6, poz. 48, wyrażono pogląd, że w postępowaniu o wznowienie postępowania, ujętym w art. 542 § 3 k.p.k., istnieje zawsze możliwość wykorzystania inicjatywy stron w celu usunięcia rzeczywistych uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. Pełne zastosowanie znajduje tu instytucja przewidziana w art. 9 § 2 k.p.k., umożliwiająca stronie wystąpienie z wnioskiem (sygnalizacją) o dokonanie czynności z urzędu. Ta inicjatywa, w razie potwierdzenia zaistnienia wskazanego uchybienia, może prowadzić do wszczęcia z urzędu postępowania wznowieniowego, zaś w braku zaistnienia uchybienia skutkującego obowiązkiem wszczęcia z urzędu postępowania wznowieniowego, nie wymaga wydania orzeczenia stwierdzającego, że wskazywana usterka nie występuje.
W realiach niniejszej sprawy można byłoby zatem poprzestać jedynie na pisemnym poinformowaniu skazanego M. K., o braku podstaw do wszczęcia postępowania wznowieniowego z urzędu, jednakże za celowe uznano decyzję o braku prawnych podstaw do wszczęcia postępowania wznowieniowego z urzędu podjąć w formie niezaskarżalnego zarządzenia.
POUCZENIE
Od niniejszego zarządzenia nie przysługuje środek odwoławczy.
[J.J.]
[r.g.]