POSTANOWIENIE
Dnia 29 stycznia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Ryszard Witkowski
w sprawie D.N.
oskarżonego o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 29 stycznia 2025 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w Kaliszu zawartego w postanowieniu
z 20 listopada 2024 r., sygn. akt II K 315/23
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
p o s t a n o w i ł:
uwzględnić wniosek i na podstawie art. 37 k.p.k. sprawę Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. akt II K 315/23 przekazać do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Sieradzu.
[WB]
UZASADNIENIE
D.N. został oskarżony o to, że w dniu 16 maja 2022 r. w K. bez powodu i publicznie okazując przy tym rażące lekceważenie porządku publicznego, działając w sposób umyślny, dokonał uszkodzenia pojazdu T. o nr rej. […] w ten sposób, że kopnął nogą w lewe drzwi od strony kierowcy, czym spowodował wgniecenie na ich powierzchni, powodując straty w kwocie 4. 963, 49 zł na szkodę Sądu Okręgowego w Kaliszu, przy czym czynu tego dopuścił się, mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznawania czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem w stopniu znacznym tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Pokrzywdzonym w niniejszej sprawie jest więc Sąd Okręgowy w Kaliszu występujący w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
W dniu 19 listopada 2024 roku obrońca oskarżonego z urzędu adwokat M.O. zwróciła się do Sądu Rejonowego w Kaliszu o rozważenie możliwości zwrócenia się do Sądu Najwyższego o przekazanie przedmiotowej sprawy do innego Sądu równorzędnego przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości. W ocenie obrońcy oskarżonego dobro wymiaru sprawiedliwości, a przede wszystkim dobro oskarżonego wymaga, aby niniejsza sprawa została rozpoznana przez Sąd, który nie jest Sądem podległym instancyjnie wobec pokrzywdzonego, jak to mam miejsce w przedmiotowej sprawie. W przypadku wyroku, który nie będzie satysfakcjonował oskarżonego zajdzie potrzeba wywiedzenia apelacji do Sądu, który ma status pokrzywdzonego w niniejszej sprawie, co w ocenie obrońcy godzi zarówno w dobro oskarżonego, w jego prawo do obrony, jak również w ogólnie pojmowane dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek Sądu Rejonowego w Kaliszu jest zasadny.
Przepis art. 37 k.p.k. pozwala na „wyjęcie” sprawy spod rozpoznania sądu miejscowo właściwego w razie zaistnienia przesłanki w nim wskazanej, to jest wtedy, kiedy w grę wchodzi dobro wymiaru sprawiedliwości. Co należy rozumieć pod tym pojęciem, ustawa nie wyjaśnia, niemniej w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że chodzi tu o konieczność eliminowania sytuacji mogących wywołać u stron lub w opinii społecznej przeświadczenie o braku warunków do bezstronnego rozpoznania sprawy przez sąd właściwy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 10 grudnia 1999 r. sygn. akt III KO 98/99, Prokuratura i Prawo 2000, nr 3, poz. 7). O zaistnieniu takich okoliczności można mówić wtedy, gdy sąd, prezes tego sądu czy sędzia występują w charakterze pokrzywdzonych (tak: postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z 20 stycznia 2004 r. sygn. akt IV Ko 53/03). Taka też sytuacja ma miejsce na gruncie niniejszej sprawy, albowiem pokrzywdzonym jest Sąd Okręgowy w Kaliszu - występujący w charakterze oskarżyciela posiłkowego, a więc jest stronom postępowania. Zgodzić należy się z argumentacją obrońcy oskarżonego z urzędu, iż Sąd Rejonowy przed którym toczyć ma się postępowanie jest sądem podległym instancyjnie wobec pokrzywdzonego - Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie, co może znacznie godzić w dobro oskarżonego, jego prawo do obrony i w ogólnie pojęte dobro wymiaru sprawiedliwości. Taki stan rzeczy, w przekonaniu Sądu Najwyższego, uzasadnia przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2021 r. sygn. akt I KO 60/21 i powołane tam orzecznictwo).
Kierując się powyższym, Sąd Najwyższy, na mocy art. 37 k.p.k., przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Sieradzu.
[WB]
[ł.n]