ZARZĄDZENIE
Dnia 25 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Bednarek
zarządził:
1. na podstawie art. 542 § 3 i § 4 k.p.k. stwierdzić brak podstaw do wznowienia z urzędu postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 23 sierpnia 2018 r., sygn. II AKa 189/18, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt II Ka 119/16, względem skazanego T. S. ;
2. nie uwzględnić wniosku skazanego o ustanowienie obrońcy z urzędu;
3. pouczyć skazanego, że na nn. zarządzenie nie przysługuje zażalenie;
4. zakreślić sprawę jako załatwioną w inny sposób.
UZASADNIENIE
Pismem z 14 marca 2025 r., skazany T. S. złożył de facto w trybie art. 9 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie z urzędu postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 23 sierpnia 2018 r., sygn. II AKa 189/18, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt II Ka 119/16. Autor pisma podniósł, że w jego sprawie w sądzie odwoławczym orzekał tzw. neo-sędzia.
Mając na uwadze powyższą treść pisma skazanego, jak i analizę akt sprawy stwierdzić należy, że brak jest podstaw do wznowienia postępowania z urzędu. Należy mieć na uwadze, że tożsame okoliczności były już przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który zarządzeniem z 25 marca 2025 r. stwierdził brak podstaw do wznowienia postępowania. Powtórzyć należy przedstawione tam stanowisko, zgodnie z którym, pojęcie „neo-sędzia” jest pojęciem tylko pojęciem o charakterze publicystycznym i nie ma on odzwierciedlenia w polskim porządku prawnym. Jednocześnie publicyści odnoszą to pojęcie do grupy sędziów powołanych przez Prezydenta RP po zmianie ustawy Krajowej Radzie Sądownictwa, która została uchwalona ustawą z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 3), a która weszła w życie z dniem 17 stycznia 2018 r. Mając powyższą okoliczność na uwadze i biorąc pod uwagę datę wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie tj. 14 grudnia 2017 r. ponownie stwierdzić należy, że sędzia, który rozpoznawał sprawę skazanego, nie mógł być zaliczony nawet do grupy neo-sędziów w rozumieniu publicystycznym.
W związku z powyższym stwierdzam brak podstaw do wznowienia postępowania.
[J.J.]
[a.ł]