POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie z zażalenia A.J.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
6 października 2025 r.
wniosku Sądu Rejonowego w Białymstoku
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.
UZASADNIENIE
W dniu 11 grudnia 2024 r. A.J. złożył zawiadomienie
o możliwości popełnienia przestępstwa przez sędziego Sądu Rejonowego
w Białymstoku w sprawie XIII K 1601/22.
Postanowieniem z 17 stycznia 2025 r. Prokuratura Rejonowa
w Siemiatyczach odmówiła wszczęcia śledztwa w sprawie czynu z art. 231 § 1 k.k., wobec stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego.
Do Sądu Rejonowego w Białymstoku wpłynęło zażalenie na to postanowienie, które złożył A.J.
Sąd ten postanowieniem z 27 sierpnia 2025 r. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie tej sprawy innemu sądowi równorzędnemu, motywując to faktem, iż sprawa, w której wydano postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa dotyczy sędziego Sądu Rejonowego w Białymstoku (od niedawna
w stanie spoczynku).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Nie budzi wątpliwości, że stosowanie przepisu art. 37 k.p.k. ma wyjątkowy charakter z uwagi na możliwość odstąpienia od właściwości miejscowej sądu. Przekazanie sprawy powinno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy występują realne okoliczności, które mogą zagrażać, w wypadku rozpoznania sprawy przez sąd właściwy, dobru wymiaru sprawiedliwości. Za takie okoliczności można uznać tego rodzaju sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie, nawet mylne, o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny (por.: postanowienia Sądu Najwyższego z: 13 lipca 1995 r., III KO 34/95, OSNKW 1995, z. 9 -10, poz. 68 i 13 listopada 2008 r., IV KO 130/08,
R-OSNKW 2008, poz. 2280).
Wystąpienie takich okoliczności sygnalizuje w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy w Białymstoku, sprawa bowiem dotyczy sędziego tego Sądu (od niedawna w stanie spoczynku).
Tego rodzaju sytuacja bezsprzecznie w odbiorze społecznym mogłaby wywołać przekonanie o możliwości braku obiektywizmu orzekających w tej sprawie sędziów Sądu Rejonowego w Białymstoku.
W związku z tym Sąd Najwyższy, w pełni podzielając argumentację sądu występującego zawartą w uzasadnieniu postanowienia, przekazał sprawę dotyczącą zażalenia A.J. Sądowi Rejonowemu
w Siedlcach, jako równorzędnemu Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.
[WB]
[a.ł]