POSTANOWIENIE
Dnia 25 września 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie ukaranego A. S. z art. 66 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 25 września 2025 r.
sygnalizacji skazanego istnienia podstaw do wznowienia z urzędu
postępowania w przedmiocie właściwości sądu do rozpoznania zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
zakończonego postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 20 września 2024 r., IV KZ 31/24,
na podstawie art. 545 § 3 k.p.k. a contrario
postanowił
stwierdzić niedopuszczalność wznowienia z urzędu postępowania.
UZASADNIENIE
W dniu 31 lipca 2025 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo skazanego A.S. zatytułowane wniosek o wznowienie postepowania o sygn. IV KZ 31/24. Skazany „domagał się w nim wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2024 r., IV KZ 31/24”. Powołał się przy tym na istnienie bezwzględnej podstawy odwoławczej w postaci rozpoznania tej sprawy przez SSN Małgorzatę Wąsek-Wiaderek, która w jego ocenie nie daje gwarancji bezstronności i niezależności z uwagi na jej powołanie na urząd sędziego w procedurze z udziałem Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej ustawą z dnia 2017 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Podniesiona we wniosku skazanego okoliczność ma charakter uchybienia wymienionego w art. 439 § 1 k.p.k. W związku z tym, że stwierdzenie tego rodzaju uchybienia stanowi podstawę wznowienia postępowania z urzędu, złożony przez skazanego wniosek został potraktowany jak sygnalizacja wystąpienia podstawy do wznowienia postępowania z urzędu.
Złożona sygnalizacja jest niedopuszczalna, z uwagi na niedopuszczalność wznowienia postępowania w przedmiocie zbadania właściwości sądu do rozpoznania zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania.
Zgodnie z art. 540 § 1, art. 540a, art. 540b k.p.k. przedmiotem wznowienia jest postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem. Rozumiane jest ono jako orzeczenie rozstrzygające o odpowiedzialności karnej, a także orzeczenie, w którym prawomocnie rozstrzygnięto o przedmiocie procesu, w tym o dopuszczalności procedowania w tej materii. Takiego charakteru nie mają natomiast orzeczenia rozstrzygające właściwość sądu. Mają one bowiem charakter incydentalny i nie rozstrzygają przedmiotu postępowania.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
[J.J.]
[a.ł]