POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Piotr Mirek
Protokolant Katarzyna Gajewska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2025 r.
sprawy J.W., D.K., I.D. i R.W.
oskarżonych za przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i in.
w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania
na podstawie art. 538 § 2 k.p.k. w zw. z art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 2 k.p.k.
postanowił:
zastosować wobec oskarżonych:
1. J.W., syna R. i Ż., ur. […] 2001 r. w K.,
2. D.K., syna J. i I., ur. […] 2001 r., w K.,
3. I.D., syna A. i E., ur. […] 1991 r. w W.,
4. R.W., syna J. i J., ur. […] 1980 r. w K.
środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 (trzech) miesięcy, to jest do dnia 25 maja 2025 r., przy czym w związku z uchyleniem wyroku sądu odwoławczego oraz wydaniem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu w dniu 24 lutego 2025 r. o godz. 13.30 - trwanie tego środka zapobiegawczego należy liczyć od tej właśnie chwili i według niej oznaczyć rzeczywiste pozbawienie oskarżonych wolności w warunkach aresztu śledczego.
UZASADNIENIE
Wobec wznowienia postępowania i uchylenia wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 maja 2023 r., sygn. akt II AKa 42/23, oraz przekazania sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania należało rozważyć kwestię zastosowania środka zapobiegawczego wobec oskarżonych: J.W., D.K., I.D. i R.W.. W ocenie Sądu Najwyższego zachodzi potrzeba zastosowania wobec nich środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.
Nieprawomocnym obecnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 7 września 2022 r., sygn. akt VI K 128/22, zostali skazani: J. W. na karę łączną 8 lat pozbawienia wolności, D. K. na karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, I. D. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności zaś R. W. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Nie budzi zatem wątpliwości istnienie ogólnej przesłanki - z art. 249 § 1 k.p.k. - zastosowania środka zapobiegawczego, bowiem wspomniany wyrok wraz z jego pisemnym uzasadnieniem przekonuje, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im czynów (od popełnienia żadnego z nich nie zostali uniewinnieni). Trzeba też mieć na uwadze istnienie przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania wskazanej w art. 258 § 2 k.p.k. W rozumieniu tego przepisu i w świetle wyroku Sądu meriti oskarżonym grozi surowa kara, co stanowi samoistną przesłankę zastosowania wobec nich najsurowszego środka zapobiegawczego w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Zarazem nie zachodzą wskazane w art. 259 § 1-3 k.p.k. okoliczności, które nakazywałyby odstąpienie od zastosowania wobec oskarżonych izolacyjnego środka zapobiegawczego.
Z tych przyczyn orzeczono jak na wstępie.
[WB]
r.g.
Kazimierz Klugiewicz Zbigniew Puszkarski Piotr Mirek