POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu w dniu 28 kwietnia 2025 r.
w sprawie B. P. ,
oskarżonego o czyn z art. 226 § 1 k.k. i art. 222§ 1 k.k. i innych,
wniosku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
postanowił:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Oświęcimiu postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2025 r., wystąpił do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania sprawy o sygn. akt II K 253/25, do rozpoznania innemu równorzędnemu sądowi z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. W złożonym wniosku wskazano, że w sprawie występuje w charakterze świadka sędzia sądu właściwego do rozpoznania sprawy, a nadto nie jest wykluczone, że w dalszym etapie postępowania konieczne może stać się przesłuchania w charakterze świadków innych pracowników administracji czy też sędziów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Argumenty podniesione przez Sąd Rejonowy we wniosku nie przekonują bowiem, aby w sądzie tym brak było warunków do rozpoznania sprawy w sposób w pełni obiektywny. Nie zachodzą więc wymagane przez art. 37 k.p.k., szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od właściwości miejscowej ustalonej na podstawie obowiązujących przepisów.
Podnieść należy, że skierowany do Sądu Rejonowego w Oświęcimiu akt oskarżenia dotycz wyłącznie jednego przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. i art. 222§ 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnionego na szkodę dwóch funkcjonariuszy Policji. Z akt sprawy wynika, że sędzia X.Y. nie był bezpośrednim świadkiem zarzucanego oskarżonemu czynu, a jedynie świadkiem zdarzeń, które miały miejsce przed i po nim. Zauważyć należy, że postanowieniem z dnia 6 lutego 2025 r. z akt prowadzonego dochodzenia, które zakończyło się wniesieniem aktu oskarżenia w tej sprawie, zostały wyłączone do odrębnego prowadzenia materiały dotyczące popełnienia przez B. P.
szeregu wykroczeń. Wskazany sędzia był świadkiem właśnie tych zdarzeń, które zdaniem Policji stanowią wykroczenia.
Konieczne jest również podkreślenie, że nawet w sytuacji, gdyby sędzia był świadkiem zdarzenia, którego dotycz wniesiony w sprawie akt oskarżenia, to fakt ten nie oznacza automatycznie, że zaistniały przesłanki, o których mowa w art. 37 k.p.k., nie ma bowiem racji wnioskujący Sąd, zrównując pozycję zwykłego świadka w sprawie z pozycją sędziego, który występuje w sprawie w charakterze strony. Odwoływanie się natomiast do zdarzeń przyszłych i niepewnych, jakim jest ewentualna konieczność przesłuchania w charakterze świadków innych pracowników administracji czy też sędziów, nie uzasadnia jeszcze zasadności wniosku.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
[J.J.]
[a.ł]