POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie M.M.
skazanej z art. 286 § 1 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej 21 lipca 2025 r., na posiedzeniu bez udziału stron,
wniosku obrońcy skazanej o wstrzymanie wykonania wyroku
Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 11 października 2024 r.,
sygn. akt II AKa 124/24, utrzymującego w mocy wyrok
Sądu Okręgowego w Krakowie z 28 lipca 2023 r.,
sygn. akt VI K 84/21,
postanowił
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W kasacji wywiedzionej w sprawie skazanej M.M. obrońca wniósł
o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, nie uzasadniając swojego stanowiska.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia ma charakter wyjątkowy, jako odstępstwo od reguły wyrażonej w art. 9 § 2 k.k.w., według którego orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia. Od dawna przyjmuje się w judykaturze, że korzystanie z rozwiązania przewidzianego w art. 532 k.p.k. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy charakter zarzutów kasacyjnych wskazuje na oczywistą ich zasadność.
Nie przesądzając ostatecznego wyniku postępowania kasacyjnego, trzeba stwierdzić, że zawarta w kasacji obrońcy skazanej argumentacja nie jest tego rodzaju, aby można było mówić o ewidentnej wadliwości kwestionowanego wyroku Sądu odwoławczego.
W tej sytuacji, respektując wyrażoną w art. 9 § 1 i 2 k.k.w. zasadę bezzwłocznej wykonalności prawomocnych orzeczeń, Sąd Najwyższy orzekł jak
w dyspozytywnej części postanowienia (art. 532 § 1 k.p.k. a contrario).
[WB]
[a.ł]