POSTANOWIENIE
Dnia 6 sierpnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba
w sprawie wniosku obrońcy skazanego A.R.
o wyłączenie SSN R.W. od udziału w sprawie, której przedmiotem jest rozpoznanie kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 12 lutego 2025r. w sprawie o sygn. akt V Ka 538/24
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 6 sierpnia 2025r.
na podstawie art. 41§1 k.p.k. i art. 42§1 k.p.k.
postanowił:
wyłączyć sędziego Sądu Najwyższego R.W. od udziału w sprawie o rozpoznanie kasacji wniesionej na korzyść A.R., a prowadzonej w Sądzie Najwyższym pod sygn. akt III KK 280/25.
UZASADNIENIE
W dniu 4 lipca 2025r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy skazanego o wyłączenie sędziego R.W. od orzekania w sprawie, której przedmiotem jest rozpoznanie kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 12 lutego 2025r. w sprawie o sygn. akt V Ka 538/24.
Uzasadniając wniosek obrońca odwołał się przede wszystkim do okoliczności związanych z wadliwym powołaniem na urząd sędziego wskazanego Sędziego w następstwie rekomendacji udzielonej przez Krajową Radę Sądownictwa w składzie, który został ukształtowany ustawą z dnia 8 grudnia 2017r. (Dz. U. z 2018r., poz. 3), w sytuacji, gdy analogiczny zarzut jest stawiany sędziemu rozpoznającemu sprawę w instancji odwoławczej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Złożony przez obrońcę wniosek o wyłączenie od udziału w rozpoznaniu sprawy zawisłej w Sądzie Najwyższym pod sygn. akt III KK 280/25 sędziego SN R.W. jest zasadny.
W kasacji podniesiono zarzut zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej, określonej w art. 439§1 pkt 2 k.p.k., poprzez wydanie orzeczenia przez Sąd Okręgowy, w którego składzie orzekającym zasiadała osoba powołana na stanowisko sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, której skład został ukształtowany na mocy ustawy z dnia 8 grudnia 2017r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018r., poz. 3).
W sytuacji, gdy R.W. został powołany na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego na wniosek tak samo ukształtowanej Krajowej Rady Sądownictwa, jest oczywiste, że biorąc udział w rozpoznaniu przedmiotowej sprawy i decydując w przedmiocie zasadności zarzutu podniesionego w kasacji, pośrednio wypowiadałby się na temat własnego statusu jako sędziego Sądu Najwyższego. Z tej przyczyny, jeszcze przed wydaniem orzeczenia, strony postępowania mogłyby pozostawać w uzasadnionym przekonaniu, że zarzuty podnoszące zaistnienie uchybienia określonego w art. 439§1 pkt 2 k.p.k. nie zostaną rozpoznane bezstronnie.
Nawiązać należy tu do uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022r., sygn. akt I KZP 2/22, której teza 6, na gruncie analogicznej sytuacji, daje wyraz zasadzie nemo iudex in causa sua.
Co zaś istotniejsze, należy również mieć w polu widzenia i to, że zgodnie z pkt 1 uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020r., sygn. akt BSA I-4110-1/20 „nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439§1 pkt 2 k.p.k. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3)”.
Uchwała ta w swej treści stanowi zasadę wiążącą wszystkie składy Sądu Najwyższego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 września 2021r., sygn. akt I KZ 29/21, OSNK 2021, z. 10, poz. 41).
Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
[WB]
[a.ł]