III KK 2/25

POSTANOWIENIE

Dnia 28 lutego 2025 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Artymiuk

w sprawie D.C.

skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. w z. z art. 65 § 1 k.k.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 28 lutego 2025 r.

wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania

prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. akt IV Ka 671/24,

utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Oświęcimiu

z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. akt II K 313/23,

na podstawie art. 532 § 1 i 3 k.p.k.

p o s t a n o w i ł:

wstrzymać wykonanie wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. akt IV Ka 671/24 oraz wyroku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. akt II K 313/23, do czasu rozpoznania kasacji.

UZASADNIENIE

Obrońca skazanego D.C. wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. akt IV Ka 671/24 utrzymującego w mocy wyroku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. akt II K 313/23, którym to orzeczeniem wymierzono wyżej wymienionemu za czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 250 stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna jej stawka równoważna jest kwocie 20 złotych. Jednocześnie w wyroku Sądu pierwszej instancji orzeczono wobec skazanego D.C. nawiązkę w kwocie 3000 zł, środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości, jak również przepadek korzyści majątkowej osiągniętej przez niego z przestępstwa w kwocie 26.000 złotych, a także zasądzono wobec ww. koszty postępowania.

Wraz z nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia do Sądu Najwyższego został skierowany również wniosek o wstrzymanie wykonania prawomocnego wyroku do czasu rozpoznania kasacji. Uzasadniając wniosek obrońca skazanego argumentował, że na obecnym etapie wykonanie kary bezwzględnego pozbawienia wolności, w sytuacji uznania zarzutów kasacji za zasadne, jawiłoby się jako rażąco niesprawiedliwe oraz niezasadne. Uwzględnienie zaś zarzutów sformułowanych w kasacji zdaniem jej autora uznać należy za wielce prawdopodobne.

D.C. nie rozpoczął wykonywania wskazanej wyżej kary pozbawienia wolności do dnia rozpoznania niniejszego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją wyroku.

W odpowiedzi na kasację prokurator wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Wniosek obrońcy skazanego zasługiwał na uwzględnienie.

Jak wynika z utrwalonej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia zaskarżonego kasacją może nastąpić wyjątkowo, w razie zaistnienia szczególnych okoliczności, do których należy po pierwsze – istnienie realnej szansy na uwzględnienie kasacji, a po drugie – wykazanie przez wnioskodawcę, że dalsze wykonywanie orzeczenia mogłoby wywołać dla skazanego wyjątkowo dolegliwe i nieodwracalne skutki (vide np. postanowienia Sądu Najwyższego z dni: 7 września 1998 r., II KKN 262/98; 17 sierpnia 2004 r., V KK 229/04; 8 września 2004 r., V KK 214/04; 30 stycznia 2014 r., II KK 356/13; 21 stycznia 2021 r., V KK 536/20).

Dokonana wstępnie analiza wniesionego na korzyść skazanego nadzwyczajnego środka zaskarżenia pozwala na stwierdzenie, że w niniejszej sprawie istnieje wysokie prawdopodobieństwo uwzględnienia kasacji obrońcy skazanego. Ostatecznej oceny w tym względzie, dokona wprawdzie Sąd Najwyższy w dalszym toku postępowania kasacyjnego, jednakże już na tym wstępnym etapie badania sprawy podkreślić należy, iż prawdopodobieństwo potwierdzenia podniesionego w pkt. 2 ppkt I w lit. a i b części wstępnej kasacji uchybienia, dotyczącego rażącego naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.k. oraz art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wartości (EKPC), jest co najmniej znaczne.

Oczywiste w świetle powyższego jest również i to, że w wypadku rozpoczęcia wykonywania wobec D.C. wymierzonej mu kary, mogą powstać dla niego negatywne konsekwencje, których w sytuacji wysokiego prawdopodobieństwa uwzględnienia kasacji, ponieść nie powinien.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

[WB]

[a.ł]