POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie K.M.
skazanego z art. 258 § 3 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej 21 lipca 2025 r., na posiedzeniu bez udziału stron,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania wyroku
Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 30 sierpnia 2024 r.,
sygn. akt II AKa 280/23, utrzymującego w mocy wyrok
Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z 14 września 2023 r.,
sygn. akt II K 160/21,
postanowił
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W dniu 13 czerwca 2025 r. do Sądu Najwyższego wpłynął kolejny wniosek obrońcy skazanego K.M. – adw. W.K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia. W uzasadnieniu podniosła ona, iż wyrokiem z 9 kwietnia 2025 r. (sygn. akt III KK 438/24) Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie oraz zmieniony nim wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim w odniesieniu do K.W., którego sprawa jest ściśle powiązana ze sprawą skazanego K.M. Podsumowując, stwierdziła, że „w niniejszej sprawie wystąpiła okoliczność znacznego stopnia prawdopodobieństwa nietrafności merytorycznej zaskarżonego (…) wyroku” oraz, że występuje wysoki stopień prawdopodobieństwa zasadności kasacyjnych zarzutów, tym samym wykonywanie kary przez skazanego przed rozpoznaniem kasacji spowodowałoby dla niego wyjątkowo dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne skutki i łączyłoby się z wyraźnym, nieuzasadnionym jego pokrzywdzeniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Analiza kasacji i akt sprawy na tym etapie postępowania doprowadziła Sąd Najwyższy do konkluzji, że nie ziściły się przesłanki do wstrzymania wykonania wyroku w trybie art. 532 § 1 k.p.k. Podniesiony przez obrońcę skazanego argument związany z wydaniem przez Sąd Najwyższy wyroku w sprawie Krystiana Wolskiego nie może przesądzać o wysokim prawdopodobieństwie uchylenia zaskarżonego wyroku, ponieważ podstawą uchylenia wyroków wydanych w sprawie skazanego Krystiana Wolskiego była bezwzględna przyczyna odwoławcza (art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k.), która nie występuje w sprawie objętej wnioskiem.
Ponadto, w tej sprawie nie zachodzi oczywistość uchybień sygnalizowanych
w kasacji, tym samym nie występują wystarczające podstawy do zastosowania nadzwyczajnej instytucji przewidzianej w art. 532 § 1 k.p.k. Dodać należy, że decyzja w tym względzie w żadnym razie nie przesądza ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii zasadności kasacji, ponieważ ocena podniesionych w niej zarzutów wymagać będzie analizy dokonywanej na etapie merytorycznego jej rozpoznania.
Z przytoczonych powodów należało orzec jak na wstępie.
[WB]
[a.ł]