II KO 89/25

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lipca 2025 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Kala

w sprawie z zażalenia G.D.

na postanowienie asesora Prokuratury Rejonowej w Białej Podlaskiej z dnia 15 lipca 2024 r., sygn. akt […] o odmowie wszczęcia śledztwa,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 11 lipca 2025 r.,

wniosku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim

z dnia 24 marca 2025 r., sygn. akt II Kp 422/24

o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,

na podstawie art. 37 § 1 k.p.k.

postanowił:

nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim, do którego wpłynęło zażalenie na postanowienie asesora Prokuratury Rejonowej w Białej Podlaskiej z dnia 15 lipca 2024 r., sygn. akt […] o odmowie wszczęcia śledztwa, zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie tej sprawy innemu sądowi równorzędnemu w trybie art. 37 k.p.k.

Należy jednak wskazać, że ww. postanowieniem odmówiono wszczęcia śledztwa w sprawie o pięć czynów: jeden kwalifikowany z art. 228 § 1 k.k., trzy kwalifikowane z art. 231 § 1 k.k. oraz jeden kwalifikowany z art. 258 § 1 k.k. Pamiętać trzeba, że rozpoznanie spraw o przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. należy do właściwości rzeczowej Sądu Okręgowego (art. 25 § 1 pkt 2 k.p.k.). Dokonywanie czynności sądowych w postępowaniu przygotowawczym (do jakich zalicza się m.in. rozpoznawanie zażaleń na postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego) należy co do zasady do właściwości sądu powołanego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji (art. 329 § 1 k.p.k.). Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim nie jest funkcjonalnie właściwy do rozpoznania sprawy zainicjowanej ww. zażaleniem. Powyższe oznacza również, że ww. sąd nie miał kompetencji do zwrócenia się do Sądu Najwyższego z wnioskiem, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.k. Uprawnionym do podjęcia tej inicjatywy jest bowiem wyłącznie sąd właściwy do rozpoznania sprawy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2008 r., V KO 61/08).

W konsekwencji, w związku z tym, że wniosek został wniesiony przez podmiot nieuprawniony, brak było podstaw do jego uwzględniania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

[WB]

[a.ł]