WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 marca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Bednarek
w sprawie O.I.
obwinionego z art. 87 § 1 k.w. w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 13 marca 2025 r., w trybie art. 535 § 5 k.p.k. kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść obwinionego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z 20 lutego 2020 r., sygn. akt III W 1468/19
1. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. umarza postępowanie;
2. kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy dla Warszawy- Żoliborza w Warszawie wyrokiem nakazowym z 20 lutego 2020 r. sygn. akt III W 1468/19 uznał obwinionego O.I. za winnego tego, że w dniu 3 listopada 2019 r. ok. godz. 08:25 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na ul. P., będąc w stanie po użyciu alkoholu (0.17 mg/1; 0.16 mg/1) kierował samochodem marki M. o nr rej. (…), tj. wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, za co na podstawie art. 87 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1 500 złotych. Na podstawie art. 28 § 2 k.w. i art. 29 § 1 i 3 k.w. w zw. z art. 87 § 3 k.w. orzekł wobec obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, na poczet którego, na mocy art. 87 § 3 k.w. w zw. z art. 29 § 4 k.w. zaliczył obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy.
Wobec braku sprzeciwu uprawnionych stron, wyrok uprawomocnił się 26 marca 2020 r. Kasację od wyroku złożył Prokurator Generalny i zarzucił rozstrzygnięciu; rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 113 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 in fine k.p.w., polegające na niepodpisaniu wyroku nakazowego przez sędziego orzekającego w sprawie, co stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia określoną w art. 104 § 1 pkt 2 k.p.w. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie i umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja okazała się oczywiście zasadna, co umożliwiło jej rozpoznanie w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w. na posiedzeniu w składzie jednoosobowym (vide art. 15 § 4 k.p.w.).
Trafnie bowiem podnosi skarżący, a co wynika z dokumentów zawartych w aktach sprawy, że Sąd Rejonowy dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie po rozpoznaniu jednoosobowo w dniu 20 lutego 2020 r. sprawy obwinionego O.I. ogłosił wyrok, który nie został podpisany przez sędziego orzekającego.
Doszło więc do rażącego naruszenia przez sąd meriti art. 113 k.p.k., który na mocy art. 38 § 1 k.p.w. ma zastosowanie w postępowaniu w sprawach o wykroczenie. Uchybienie to ma charakter bezwzględnej przyczyny odwoławczej wskazanej w art. 104 § 1 pkt 2 k.p.w., której wystąpienie powoduje konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku, niezależnie od wpływu uchybienia na jego treść.
Ponieważ do popełnienia zarzucanego obwinionemu O.I. czynu doszło w dniu 3 listopada 2019 r. stwierdzić również należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 45 § 1 k.w., karalność wykroczenia ustała z dniem 3 listopada 2022 r.
Zatem w dacie wyrokowania, gdy upłynął już nawet najdłuższy możliwy 3- letni okres przedawnienia wykroczenia (art. 45 § 1 k.w.), należało w oparciu o art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. postępowanie umorzyć. Tak się nie stało i dlatego zarzut skarżącego okazał się w pełni zasadny. Sądowi Najwyższemu w tej sytuacji nie pozostawało nic innego, jak tylko uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie z uwagi na ustanie karalności wykroczenia; nie sprzeciwiała się temu treść art. 45 § 2 k.w., jako że w dacie składania kasacji okres przedawnienia już upłynął (zob. uchw. SN z 7 czerwca 2002 r., I KZP 15/02, OSNKW 2002, z. 7-8, poz. 49).
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.
[WB]
[a.ł]