POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie J.C.
skazanego z art. 197 § 3 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej 21 lipca 2025 r., na posiedzeniu bez udziału stron,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania
wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z 15 stycznia 2025 r.,
sygn. akt II AKa 276/24, utrzymującego w mocy wyrok
Sądu Okręgowego w Siedlcach z 6 czerwca 2024 r.,
sygn. akt II K 30/06,
postanowił
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W kasacji wywiedzionej w sprawie skazanego obrońca wniósł o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 15 stycznia 2025 r., sygn. akt
II AKa 276/24, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach
z 6 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 30/06. W uzasadnieniu podniósł, że za uwzględnieniem wniosku „przemawia ranga i charakter postawionych w kasacji zarzutów wskazujących już przy wstępnej ocenie na ich oczywistą trafność, a przez to skuteczność (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.03.2014 r., V KK 27/14). Waga i znaczenie uchybień, jakie wkradły się do obu wydanych w sprawie wyroków, pozwala na twierdzenie, że w istotny sposób przyczyniły się one do nieuzasadnionego przypisania skazanemu odpowiedzialności za przestępstwo
i wymierzenia kary 6 lat pozbawienia wolności.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia ma charakter wyjątkowy, jako odstępstwo od reguły wyrażonej w art. 9 § 2 k.k.w., według którego orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia. Od dawna przyjmuje się w judykaturze, że korzystanie z rozwiązania przewidzianego w art. 532 k.p.k. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy charakter zarzutów kasacyjnych wskazuje na oczywistą ich zasadność.
Nie przesądzając ostatecznego wyniku postępowania kasacyjnego, trzeba stwierdzić, że zawarta w kasacji obrońcy skazanego argumentacja nie jest tego rodzaju, aby można było mówić o ewidentnej wadliwości kwestionowanego wyroku sądu odwoławczego.
W tej sytuacji, respektując wyrażoną w art. 9 § 1 i 2 k.k.w. zasadę bezzwłocznej wykonalności prawomocnych orzeczeń, Sąd Najwyższy orzekł jak
w dyspozytywnej części postanowienia (art. 532 § 1 k.p.k. a contrario).
[WB]
[a.ł]