I ZPI 42/22

POSTANOWIENIE

Dnia 21 marca 2023 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Wiesław Kozielewicz

po rozpoznaniu w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej na posiedzeniu w dniu 21 marca 2023 r., wniosku adwokata S. O. – pełnomocnika ustanowionego z urzędu dla oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego – H. K., o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej,

                                                           postanowił:

zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S. O. - Kancelaria Prawna G. w K. kwotę 738 zł. (siedemset trzydzieści osiem złotych), w tym 23% podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie, podpisanie i złożenie wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej oraz kwotę 21,30 zł (dwadzieścia jeden złotych trzydzieści groszy) tytułem wydatków poniesionych w toku postępowania.

UZASADNIENIE

Adwokat S. O. został wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu dla oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego H. K. i sporządził, w imieniu tego oskarżyciela, wniosek o zezwolenie na pociągniecie do odpowiedzialności karnej E. T. - sędziego Sądu Apelacyjnego w […] (wniosek z dnia 22 listopada 2021 r. – k. 2 - 4 akt I ZPI 42/22).

Pismem z dnia 13 lutego 2023 r. adwokat S. O. – pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego, poinformował Sąd Najwyższy, że w dniu […] 2023 r., oskarżyciel posiłkowy subsydiarnego H. K. zmarł (k. 58 – 58v). W tym piśmie adwokat S. O. wniósł o przyznanie mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, zwiększonej o należny podatek VAT, a ponadto o zwrot kosztów poniesionych w toku postępowania w kwocie 21,30 zł, stanowiących koszty trzech przesyłek nadesłanych do Sądu Najwyższego.

Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 14 marca 2023 r., sygn. akt I ZPI 42/22, zawiesił postępowanie z wniosku oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego H. K. w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej E. T. – sędziego Sądu Apelacyjnego w […] (por. art. 62 § 1 k.p.k. w zw. z art. 58 § 2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p.).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu dla H. K. należy się - stosownie do treści art. 16 ust. 2 i 3 w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2022 r., poz. 1184) w zw. z § 17 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019, poz. 18) wynagrodzenie za wykonane czynności pełnomocnika z ustanowionego z urzędu (to jest sporządzenie, podpisanie i złożenie wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej) w kwocie 738 zł., w tym 23% podatku VAT.

Natomiast mając na względzie treść § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata
z urzędu (Dz.U. 2019 r., poz. 18), w części dotyczącej żądanego zwrotu niezbędnych wydatków poniesionych przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, należy stwierdzić, że adwokat S.O. wykazał w sposób należyty, że koszty nadesłanej przez niego do Sądu Najwyższego korespondencji mieściły się
w kwocie 21,30 zł. Fakt ten dokumentuje wykonane przez niego wyliczenie
i w związku z tym należało od Skarbu Państwa zasądzić na rzecz jego rzecz także kwotę 21,30 zł.

Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.