ZARZĄDZENIE
Dnia 27 marca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Stankiewicz
w sprawie M.W.
skazanego z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. i in.,
w przedmiocie wniosku skazanego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt II AKa 177/13, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy
z dnia 1 lutego 2013 r., sygn. akt III K 81/12
zarządził:
1) wobec złożenia przez obrońcę z urzędu skazanego M.W. opinii o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania - sprawę zakreślić w repertorium KO jako załatwioną w inny sposób;
2) odpis zarządzenia doręczyć skazanemu wraz z pouczeniem, iż nie jest ono zaskarżalne (zażaleniem), natomiast przysługuje mu prawo ustanowienia obrońcy z wyboru, celem sporządzenia i złożenia wniosku o wznowienie postępowania;
3) doręczyć skazanemu odpis opinii obrońcy z urzędu o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania.
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt II AKa 177/13, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 1 lutego 2013 r., sygn. akt III K 81/12, M.W. został uznany za winnego przestępstwa z art. 148 § 2 pkt 1 i 2 k.k. i art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 2 k.k., za które na podstawie art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę dożywotniego pozbawienia wolności.
W dniu 24 czerwca 2024 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo skazanego M.W., w którym zwrócił się on o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu „do ewentualnego sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania”.
Postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 6 września 2024 r., sygn. akt I KO 66/24, skazanemu został wyznaczony obrońca z urzędu w osobie adw. P.J., któremu zlecone zostało zbadanie akt sprawy, zakończonej wskazanym wyżej wyrokiem Sądu Apelacyjnego, pod kątem istnienia przesłanek do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, a następie o ile istniałyby przesłanki - opracowanie stosownego wniosku, ewentualnie powiadomienie Sądu Najwyższego o niestwierdzeniu podstaw do wznowienia postępowania.
Wyznaczony z urzędu obrońca zapoznał się z aktami przedmiotowej sprawy oraz skontaktował się ze skazanym celem odebrania jego stanowiska. W następstwie powyższych czynności obrońca przedłożył do Sądu Najwyższego opinię o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Sporządzona opinia jawi się jako rzetelna i w należyty sposób przedstawia argumentację uzasadniającą wyrażone w niej stanowisko. Stanowić więc może podstawę do podjęcia czynności związanych z dalszym biegiem postępowania.
W świetle powyższych okoliczności, zgodzić się należy z poglądem, iż w przypadku, gdy obrońca lub pełnomocnik wyznaczony z urzędu na wniosek strony nie stwierdził podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, postępowanie w przedmiocie wznowienia ulega zakończeniu. Nie jest w realiach sprawy zasadne traktowanie pisma skazanego o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu jako osobiście sformułowanego wniosku o wznowienie. Nie ma wobec tego potrzeby ponownego wzywania skazanego (wnioskodawcy) do uzupełnienia braku wniosku przez sporządzenie go przez przedstawiciela procesowego wyznaczonego z wyboru, skoro wcześniej złożył jedynie wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu i taki obrońca został wyznaczony. Zakończenie zaś postępowania w przedmiocie wznowienia z chwilą przyjęcia przez sąd opinii o braku podstaw do wznowienia nie zamyka wnioskodawcy dostępu do tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia (w przeciwieństwie do kasacji z uwagi na termin do jej wniesienia), gdyż wnioskodawca może złożyć ponowny wniosek o wznowienie, gdy ustanowi przedstawiciela procesowego z wyboru (zob. D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom II. Art. 425–673, wyd. VII, Warszawa 2024, s. 713; zarządzenia SN: z 10 października 2024 r., IV KO 73/24; z 23 października 2024 r., IV KO 80/24).
Mając na uwadze powyższe, zarządzono jak na wstępie.
[WB]
[a.ł]