POSTANOWIENIE
Dnia 3 czerwca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Bednarek
w sprawie oskarżonego z art. 107 § 1 k.k.s. przy zast. art. 9 § 3 k.k.s.
M. B.
wniosku Sądu Rejonowego w Kluczborku
z 24 kwietnia 2025 r., sygn. akt II K 33/24
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
uwzględnić wniosek i przekazać sprawę Sądu Rejonowego w Kluczborku sygn. akt II K 33/24 do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Kluczborku postanowieniem z 24 kwietnia 2025 r., sygn. akt II K 33/24 zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy M. B. z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości innemu sądowi równorzędnemu - Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze, w którego obszarze właściwości mieszka oskarżony.
Uzasadniając swój wniosek Sąd Rejonowy w Kluczborku wskazał, że do tej pory nie miał sposobności przesłuchania oskarżonego z uwagi na wnioski obrońcy o odroczenie terminów rozpraw z uwagi na zły stan zdrowia oskarżonego, a zatem nie zdołano rozpocząć przewodu sądowego. Jak wskazał sąd, opinie biegłej D.M. potwierdzają możliwość udziału w rozprawie M. B. , przy czym stawiennictwo w sądzie, zwłaszcza najbliżej miejsca zamieszkania oskarżonego jest możliwe. Sąd zwrócił również uwagę na to, iż jak wynika z opinii stan zdrowia oskarżonego najprawdopodobniej jest stanem utrwalonym i nie należy spodziewać się jakiejś istotnej poprawy w tym zakresie.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Inicjatywa Sądu Rejonowego w Kluczborku zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja unormowana w art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątku od zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo właściwy i z tego względu jej zastosowanie powinno mieć miejsce jedynie wówczas, gdy przemawiają za tym szczególne względy, związane z dobrem wymiaru sprawiedliwości.
Dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga przekazania sprawy sądowi innemu niż właściwy nie tylko wówczas, gdy zagrożony jest obiektywizm oraz swoboda orzekania, lecz również wtedy, gdy nie jest możliwe rozpoznanie sprawy przez właściwy sąd, z uwagi na zły stan zdrowia oskarżonego, który uniemożliwia mu stawiennictwo w sądzie znacząco odległym od miejsca jego zamieszkania. Odstępstwo od ogólnej zasady właściwości, doprowadzić ma bowiem do usunięcia niepożądanej sytuacji, która - z powodu stanu zdrowia oskarżonego - stanowi przeszkodę do wydania w sprawie orzeczenia kończącego.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
[J.J.]
[a.ł]