POSTANOWIENIE
Dnia 8 października 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie G.G.
skazanego z art.197 § 1 k.k. i in.,
w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 października 2025 r.
po rozpoznaniu wniosku skazanego
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. akt II AKa 93/24,
utrzymującym w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu
z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. akt III K 503/23,
na podstawie art. 545 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
odmówić przyjęcia wniosku skazanego G.G. o wznowienie postępowania.
UZASADNIENIE
G.G. został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. akt III K 503/23, na karę łączną 8 lat pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwa, w tym czyn z art. 197 § 1 k.k. popełniony na szkodę E.S. w dniu 30 maja 2023 r.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. akt II AKa 93/24, utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
W dniu 16 lipca 2025 r. skazany przesłał do Sądu Najwyższego pismo zawierające wniosek o wznowienie postępowania karnego w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. akt II AKa 93/24. Powołując się na treść art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k. stwierdził, że został pomówiony przez pokrzywdzoną, która ma problemy ze zdrowiem psychicznym, a na skutek nierzetelnego postępowania i wadliwej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów – zwłaszcza nagrania z należącego do niego telefonu komórkowego – Sądy orzekające w sprawie niesłusznie orzekły o jego winie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Zgodnie z art. 545 § 3 k.p.k. osobisty wniosek strony o wznowienie postępowania podlega wstępnej, formalnej kontroli w zakresie jego treści. W wypadku stwierdzenia, że świadczy ona o jego oczywistej bezzasadności, sąd nie wzywa strony do uzupełnienia braku formalnego wniosku poprzez sporządzenie i podpisanie go przez adwokata lub radcę prawnego ani nie uwzględnia jej wniosku o przyznanie obrońcy z urzędu – jeśli strona o to wnioskuje.
Taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie. G.G. w sporządzonym przez siebie piśmie kwestionuje bowiem prawidłowość oceny dowodów przeprowadzonych w toku postępowania, które legły u podstaw dokonanych przez Sąd meriti ustaleń faktycznych. Utrzymuje, że padł ofiarą intrygi ze strony E.S., która fałszywie oskarżyła go o gwałt. Nie przedstawia przy tym żadnych dowodów popierających jego twierdzenia, poprzestając na przywołaniu ustalonych wcześniej w postępowaniu sądowym faktów na temat nadużywania alkoholu przez pokrzywdzoną i wpływu uzależnienia na jej psychiczne funkcjonowanie.
Argumentacja wniosku skazanego nie nawiązuje do żadnej z wskazanych w art. 540, 540a albo 540b k.p.k. przesłanek wznowienia – w tym do przywołanej przez wnioskodawcę formalnej podstawy z art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k. Tymczasem wznowienie postępowania to nadzwyczajny środek zaskarżenia, co oznacza, że obowiązują ściśle określone i restrykcyjne wykładane przesłanki jego stosowania. Jeśli więc w danej sprawie nie zachodzi żadna z precyzyjnie wskazanych wyżej wymienionymi przepisami okoliczności, nie ma podstaw do skorzystania z tej instytucji, nawet jeżeli skazany ma subiektywne poczucie, że został potraktowany przez sąd niesprawiedliwie, a nawet jest niewinny.
Strona dążąca do wznowienie postępowania na podstawie art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k. – czyli wówczas, gdy w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia – jest zobowiązana wskazać w treści wniosku wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania takiego wyroku, ustalające, że doszło do czynu zabronionego, który wywarł wpływ na przebieg postępowania (por. art. 541 § 1 i 2 k.p.k.). Tego rodzaju orzeczenia, świadczącego o fałszywym oskarżeniu przez pokrzywdzoną, skazany nie przestawił.
Z uwagi na oczywistą bezzasadność wniosku sporządzonego osobiście przez G.G., zasadnym jest odmówienie jego przyjęcia bez wzywania skazanego do usunięcia braków formalnych pisma.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
[WB]
[a.ł]