POSTANOWIENIE
Dnia 24 września 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie T. J. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 24 września 2025 r.
wniosku obrońcy skazanego
o wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego Pawła Kołodziejskiego
na podstawie art. 42 § 4 zdanie pierwsze k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.k.
postanowił:
wyłączyć sędziego Sądu Najwyższego Pawła Kołodziejskiego od udziału w sprawie I KK 324/25.
UZASADNIENIE
W dniu 17 września 2025 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy skazanego T. J. o wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego Pawła Kołodziejskiego od orzekania w sprawie o sygn. akt I KK 324/25, wywołanej m.in. kasacją tego obrońcy. Autor wniosku wniósł o wyłączenie ww. sędziego z uwagi na niespełnianie przez niego wymogu instytucjonalnej bezstronności, prowadzącego w konsekwencji do wystąpienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. z uwagi na powołanie go na urząd Sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek jest zasadny. Przepis art. 41 k.p.k. ustanawiający instytucję iudex suspectus przewiduje możliwość wyłączenia sędziego, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Odwołując się do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w postanowieniu z dnia 13 października 2021 r., II KO 30/21, warto przypomnieć, że wyłączenie sędziego na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. winno nastąpić nie tylko w sytuacji gdy istnieje okoliczność tego rodzaju, iż mogłaby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie, ale również wówczas gdy orzekanie przez sędziego w sprawie mogłoby realnie prowadzić do znacznie poważniejszego uchybienia, tj. naruszenia standardu z art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i uznania, że taki skład orzekający nie stanowi niezależnego i bezstronnego sądu ustanowionego ustawą. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w tej sprawie.
Bez wątpienia, okoliczności związane z uzyskaniem statusu sędziego Sądu Najwyższego przez P. Kołodziejskiego w następstwie brania udziału w konkursie przed Krajową Radą Sądownictwa po 17 stycznia 2018 r. w odniesieniu do sędziów Sądu Najwyższego skutkują każdorazowo uznaniem Sądu z ich udziałem za nienależycie obsadzony (por. uchwała trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA I-4110-1/20). Z tego względu wielokrotnie już Sąd Najwyższy wskazywał na potrzebę wyłączenia P. Kołodziejskiego od rozpoznania spraw z uwagi na brak co do jego osoby przymiotu niezawisłości i bezstronności (m.in. postanowienia SN: z dnia 16 lipca 2025 r., I KK 399/24; z dnia 2 lipca 2025 r., III KK 304/25; z dnia 21 maja 2025 r., II KK 252/24; z dnia 19 lutego 2025 r., II KK 191/23; z dnia 29 stycznia 2025 r., III KK 286/23; z dnia 10 września 2025 r., sygn. akt II KK 365/24). Sąd Najwyższy w niniejszym składzie ten pogląd aprobuje.
Mając powyższe na uwadze konieczne stało się podjęcie przez Sąd Najwyższy decyzji o wyłączeniu P. Kołodziejskiego od rozpoznania sprawy wywołanej m.in. kasacją obrońcy skazanego T. J. (I KK 324/25).
Sprawa ta nie może trafić do żadnego z sędziów powołanych do Sądu Najwyższego w wadliwej procedurze.
[J.J.]
[a.ł]