POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie L.O.
skazanego z art. 279 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 lipca 2051 r.
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Na wstępie przypomnieć należy, że instytucja procesowa wstrzymania wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia ma charakter wyjątkowy. Zasadą jest bezzwłoczne, tj. zaraz po uprawomocnieniu się wyroku, wszczęcie postępowania wykonawczego. Aby od zasady tej wyjątkowo odstąpić, stwierdzić należy istnienie szczególnych okoliczności, które powodują, że wykonanie danego orzeczenia pociągnie za sobą dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne skutki. Jednocześnie w kasacji musi zostać przedstawiona argumentacja wskazująca na wysoki stopień prawdopodobieństwa, że zawarte w niej zarzuty uznane zostaną za zasadne.
Nie wypowiadając się wiążąco co do prawdopodobieństwa uwzględnienia kasacji obrońcy stwierdzić należy, że nie jest ono ponadprzeciętnie duże. Nie dostrzeżono też w przebiegu postępowania w sprawie bezwzględnych przyczyn odwoławczych, których wystąpienie pociągałoby za sobą konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku.
Brak nadto widocznych szczególnych przesłanek przemawiających za wstrzymaniem wykonania orzeczenia, mimo szerokiego uargumentowania przez obrońcę wniosku. Eksponowane w nim okoliczności, wskazujące na trudną sytuację materialną i osobistą skazanego, wynikającą z konieczności zadbania o byt materialny dziecka oraz jego matki, stanowią naturalne następstwa pozbawienia wolności osoby, mającej zobowiązania rodzinne. Nie są to okoliczności brane pod uwagę przy orzekaniu o zasadności wstrzymania wykonania orzeczenia, ale mogą stanowić przesłankę odroczenia wykonania kary lub przerwy w karze, o co skazany ma prawo zabiegać w postępowaniu wykonawczym.
Wobec braku podstaw do uwzględnienia wniosku postanowiono jak w części dyspozytywnej.
[WB]
[r.g.]