POSTANOWIENIE
6 sierpnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Karol Weitz
na posiedzeniu niejawnym 6 sierpnia 2025 r. w Warszawie
w sprawie z wniosku K. W.
z udziałem A. K., M. K., W. G., H. Z., L. W., Z. W. i H. K.
o uwłaszczenie,
na skutek skargi kasacyjnej K. W.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie
z 29 września 2022 r., II Ca 1162/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. przyznaje radcy prawnemu A. Z. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Lublinie wynagrodzenie w kwocie 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika w postępowaniu kasacyjnym;
3. nakazuje ściągnąć od K. W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Lublinie kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości
lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984 § 2 k.p.c. może być, wobec tego osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wnioskodawczyni K. W. od postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie z 29 września 2022 r.
W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca wnioskodawczyni powołała się na oczywistą zasadność wniesionej skargi.
Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury Sądu Najwyższego, oczywista zasadność skargi kasacyjnej oznacza, że dla przeciętnego prawnika podstawy wskazane w skardze prima facie zasługują na uwzględnienie. Sytuacja taka
w szczególności istnieje wtedy, gdy bez wątpienia wystąpiły uchybienia, na które powołuje się skarżący, lub gdy jest pewne, że miały one wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia albo podniesione zarzuty oczywiście uzasadniają wniesiony środek zaskarżenia. Pamiętać przy tym trzeba,
że oczywiste jest to, co jest widoczne bez potrzeby głębszej analizy,
czy przeprowadzenia dłuższych badań lub dociekań. Skarżący musi zatem wykazać, że wyrok zapadł z oczywistym, rażącym naruszeniem przepisów prawa
lub podstawowych zasad obowiązujących w praworządnym państwie, widocznym na pierwszy rzut oka, bez konieczności przeprowadzenia bardziej szczegółowej analizy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2008 r., III CSK 110/08, nie publ.).
Bliższa analiza uzasadnienia wniosku nie pozwala jednak na stwierdzenie,
że skarga kasacyjna w niniejszej sprawie jest – w powyższym rozumieniu – oczywiście uzasadniona. Wnioskodawczyni bowiem nie wykazała, że zastosowanie powołanych w podstawach skargi przepisów, których naruszenie miałoby wskazywać na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej, było – w okolicznościach sprawy – oczywiście błędne lub doprowadziło do tego, że zaskarżone orzeczenie jest oczywiście nieprawidłowe.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej wnioskodawczyni do rozpoznania (art. 3989 § 2 k.p.c.).
Wynagrodzenie dla kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika postępowania przyznano na podstawie § 1 ust 1 - 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2018 r., poz. 536) w zw. z § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (DzU. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.).
Kwotę wynagrodzenia kuratora nakazano ściągnąć od wnioskodawczyni na podstawie art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 959).
[SOP]