POSTANOWIENIE
7 października 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
na posiedzeniu niejawnym 7 października 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa A.M. i P.S.
przeciwko Bank S.A. w W.
o ustalenie i zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej A.M. i P.S.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie VI Wydział Cywilny
z 15 maja 2023 r., VI ACa 546/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza solidarnie od A.M. i P.S. na rzecz Bank S.A. w W. 2700 (dwa tysiące siedemset) zł kosztów postępowania kasacyjnego.
(G.G.)
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 22 lutego 2022 r., XXV C 3305/19, Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił nieważność umowy kredytu zawartej 9 lipca 2007 r. i zasądził od pozwanego banku na rzecz powodowych kredytobiorców 267 621,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 22 września 2017 r. (co do sumy 191 886,88 zł) i od 28 października 2021 r. (co do sumy 75 734,62 zł) oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie.
Wyrokiem z 15 maja 2023 r., VI ACa 546/22, Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił zaskarżony wyrok tylko w ten sposób, że oddalił powództwo o zapłatę odsetek za okres do 30 listopada 2021 r.
Sąd ten wskazał, że kredytobiorcy jednoznaczne i stanowcze oświadczenie o odmowie potwierdzenia niedozwolonych postanowień umowy wyrazili dopiero na rozprawie 30 listopada 2021 r. i dopiero od dnia następnego rozpoczyna się opóźnienie banku co do obowiązku zwrotu spłat.
Powodowi kredytobiorcy wnieśli o przyjęcie skargi do rozpoznania „ponieważ w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów oraz skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona”.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie zawierał innego uzasadnienia poza przytoczonym wyżej cytatem. Asystent sędziego w Sądzie drugiej instancji wezwał skarżących do uzupełnienia jej braków formalnych, wśród których nie było braku uzasadnienia wniosku o przyjęcie do rozpoznania (wymóg z art. 3984 § 2 k.p.c.). Uzupełniając braki formalne skarżący pismem z 9 listopada 2023 r. oświadczyli, że przez omyłkę nie zawarli w skardze kasacyjnej „uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, które zgodnie z art. 3986 § 1 k.p.c. winno podlegać uzupełnieniu na podstawie wezwania Sądu drugiej instancji, jako brak wymogu wskazanego w art. 3984 § 2 k.p.c.” Sąd drugiej instancji nie wzywał ponownie skarżących do uzupełnienia braków skargi, a skarżący z własnej inicjatywy nie uzupełnili uzasadnienia wniosku o przyjęcie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd odwoławczy zasadnie nie wezwał skarżących do uzupełnienia braku uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi, ponieważ w skardze kasacyjnej takie uzasadnienie zostało zamieszczone. Jest nim fraza „ponieważ w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów oraz skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona”. Jednak tak ograniczone uzasadnienie nie wskazuje, jakie konkretnie zagadnienia prawne występują w sprawie, jakich przepisów dotyczy potrzeba wykładni oraz w zakresie których zarzutów kasacyjnych skarga jest oczywiście uzasadniona.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego nie budzi wątpliwości, że powołanie się na poszczególne przesłanki z art. 3989 § 1 k.p.c. wymaga nie tylko ich odpowiedniego sformułowania ale również uzasadnienia występowania w sprawie. Sąd Najwyższy nie zastępuje strony skarżącej i nie jest jego rolą poszukiwanie ex officio argumentów przemawiających za przyjęciem skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3989 k.p.c. oddalił wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania.
Na podstawie art. 98 k.p.c. pozwanemu bankowi przysługuje od skarżących zwrot kosztów sporządzenia odpowiedzi na skargę kasacyjną w wysokości stawki minimalnej określonej w stosowanym odpowiednio § 10 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Min. Sprawiedl. w sprawie opłat za czynności adwokackie.
(G.G.)
[SOP]