POSTANOWIENIE
20 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
na posiedzeniu niejawnym 20 lutego 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa Bank spółki akcyjnej w W.
przeciwko D. T.
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej D. T.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z 16 lutego 2023 r., I ACa 846/22,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Skarżący wniósł o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazując, że jest ona oczywiście uzasadniona.
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, odwołanie się do przesłanki oczywistej zasadności skargi kasacyjnej wymaga przedstawienia, w czym wyraża się „oczywista zasadność” skargi oraz argumentacji wykazującej, że istotnie skarga jest oczywiście uzasadniona. Chodzi tu o wykazanie kwalifikowanej postaci naruszenia prawa materialnego lub procesowego, polegającej na jego oczywistości widocznej prima facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej (zob. m.in. postanowienie SN z 23 listopada 2011 r., III PK 44/11, nie publ.). Celem sformułowania powyższej przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania nie jest wykazanie jedynie oczywistego naruszenie konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego, lecz sytuacji, w której naruszenie to spowodowało wydanie oczywiście nieprawidłowego orzeczenia (zob. postanowienie SN z 6 listopada 2012 r., III SK 16/12, nie publ.).
W ocenie skarżącego, skarga jest oczywiście uzasadniona z uwagi na naruszenie art. 75c ust. 2 ustawy Prawo bankowe poprzez jego błędną wykładnię, przez uznanie za skuteczne dokonanego wypowiedzenia umowy pomimo braku poinformowania kredytobiorcy o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania wniosku o restrukturyzację zadłużenia.
Treść uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie przekonuje o jej oczywistej zasadności. Okoliczności wskazane przez skarżącego nie usprawiedliwiają takiej oceny zaskarżonego orzeczenia. Sąd Najwyższy nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa, widocznego prima facie. Brak jest jakichkolwiek podstaw, aby twierdzić, że w niniejszej sprawie doszło do oczywistego naruszenia prawa. Należy w szczególności zauważyć, że wniosek skarżącego został oparty na błędnym założeniu, niespójnym ze stanem faktycznym, z którego wynika, co także ustalił Sąd drugiej instancji, że bank poinformował kredytobiorcę o możliwości restrukturyzacji zadłużenia (k. 89 i nast.; zob. również wyrok SN z 18 czerwca 2021 r., IV CSKP 92/21, OSNC 2022, nr 1, poz. 9 i postanowienia SN: z 19 sierpnia 2022 r., I CSK 2692/22 oraz z 30 stycznia 2024 r., I CSK 312/23 - nie publ.).
Mając powyższe na uwadze, nie można przyjąć, że powołana przez skarżącego przesłanka przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania została w sposób właściwy wykazana.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3989 § 2 k.p.c.).
(A.T.)
[r.g.]