Sygn. akt WZ 9/15

POSTANOWIENIE

Dnia 19 sierpnia 2015 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Steckiewicz

w sprawie E. S. uniewinnionej od zarzutu popełnienia przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. , po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 19 sierpnia 2015 r. zażalenia obrońcy oskarżonej na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt: Ko […] w przedmiocie zwrotu uzasadnionych wydatków strony

postanowił:

zmienić zaskarżone postanowienie przez podwyższenie kwoty uzasadnionych wydatków strony, podlegającej zwrotowi, do wysokości 15 000 (piętnaście tysięcy) złotych.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. akt So […] E. S. została uniewinniona od zarzutu popełnienia przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 k.k. Fakt ten spowodował, że obrońca z wyboru oskarżonej wystąpiła do wskazanego Sądu o zasądzenie zwrotu uzasadnionych wydatków strony w łącznej kwocie 26 613 zł, na którą składały się:

- wynagrodzenie pełnomocnika - 18 450 zł,

- koszty przejazdu prywatnym samochodem do sądu - 7163 zł,

- koszty noclegu - 1000 zł.

Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt Ko […] przyznał wnioskodawczyni łącznie 7319,64 zł - 3960 zł za obronę przed Sądem, przy czym podwyższono stawkę minimalną trzykrotnie oraz uwzględniono wyłącznie osobistą obecność obrońcy na rozprawie ( siedem razy ) ; 3269,64 zł z tytułu dojazdu do Sądu oraz 90 zł tytułem zryczałtowanych kosztów noclegu.

Na to postanowienie obrońca oskarżonej złożyła zażalenie zarzucając Sądowi zaniżenie wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy.

Przede wszystkim wskazano, że pomiędzy adwokatem z wyboru, a oskarżoną E. S. została zawarta umowa i wobec tego Sąd powinien zasądzić zwrot wydatków zleceniodawcy zgodnie z jej postanowieniami.

Ponadto, wskazano, że rozprawa odbyła się na 21 terminach i za każdy z nich obrońcy należało się wynagrodzenie, mimo że obecny był on jedynie na siedmiu posiedzeniach Sądu , bowiem w przypadku absencji „ ustanawiał substytuta, a po rozprawie zapoznawał się z jej przebiegiem, co również wymagało nakładu pracy”. Zarzucono, że podniesienie stawki minimalnej jedynie trzykrotnie było za niskie, jeżeli uwzględni się stopień skomplikowania sprawy i jej zawiłość, o czym mają świadczyć liczne terminy rozpraw.

Ostatecznie obrońca określiła wysokość wynagrodzenia na kwotę 18000 zł, a całość należnego zwrotu uzasadnionych wydatków strony na kwotę 21359,64 zł, o co wnosiła.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Pomiędzy oskarżoną, a ustanowionym przez nią pełnomocnikiem została zawarta umowa dotycząca obrony przed Wojskowym Sądem Okręgowym w P..

Ustalono ( § 8 umowy ) wynagrodzenie w wysokości 15000 zł za prowadzenie sprawy w pierwszej instancji.

Sąd generalnie nie jest uprawniony do kontrolowania wysokości wynagrodzenia obrońcy, które zostało ustalone ze stroną w umowie, z jednym wyjątkiem, a mianowicie powinien zbadać, czy nie przekracza ono sześciokrotności stawki minimalnej za obronę, która przed wojskowym sądem okręgowym jako pierwszą instancją wynosi 600 zł.

Autorka zażalenia wyraża identyczne zapatrywanie, powołując się również na orzecznictwo, bowiem w złożonym środku odwoławczym napisała, że „ Sąd winien zasądzić koszty postępowania zgodnie z załączoną umową, w wysokości jednak nie wyższej niż sześciokrotność stawki minimalnej”.

Wysokość honorarium za obronę nie przekraczała sześciokrotności stawki minimalnej za obronę przed wojskowym sądem okręgowym jako pierwszą instancją, a zatem należało skorygować przyznaną przez Sąd pierwszej instancji kwotę, podwyższając ją zgodnie z zawartą umową.

W świetle tych faktów rozważania dotyczące osobistej obecności obrońcy na rozprawie stają się bezprzedmiotowe, bowiem taktyka obrońcy w postępowaniu sądowym jest ustalana pomiędzy klientem, a jego pełnomocnikiem.

Nieuzasadniony jest zarzut Wojskowego Sądu Okręgowego w P., że obrońca nie przedłożyła żadnej faktury dotyczącej opłacenia jej usług przez oskarżoną. Autorka zażalenia wydatki poniesione przez stronę udokumentowała umową, o której była mowa, a z jej zapisów wynika, jaka należność została jej wypłacona.

Mając powyższe okoliczności na uwadze postanowiono, jak w sentencji postanowienia.

Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.

aw