Sygn. akt V KZ 93/13

POSTANOWIENIE

Dnia 22 stycznia 2014 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dorota Rysińska

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 22 stycznia 2014 r.

zażalenia D. G. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 4 grudnia 2013 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 29 września 2009 r.

p o s t a n a w i a:

utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania we wskazanej wyżej sprawie legło stwierdzenie, że wniosek ten zawiera, nieuzupełniony w wyznaczonym terminie, brak formalny polegający na jego niesporządzeniu i niepodpisaniu przez adwokata oraz na niewniesieniu opłaty od wniosku. W zarządzeniu zaznaczono, że skazany zwrócił się o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu oraz o zwolnienie od opłaty, jednak uczynił to już po upływie zakreślonego do uzupełnienia braków terminie.

W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie D. G. podnosi, że podjął starania o uzupełnienie braków formalnych w terminie, jednak zaniechania administracji zakładu karnego, w którym przebywa, uniemożliwiły mu przedstawienie w tym terminie stosownych zaświadczeń wykazujących jego sytuację materialną.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Zażalenie nie może być uwzględnione.

Po złożeniu przez D. G. osobiście sporządzonego wniosku o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania Zastępca Przewodniczącego Wydziału Sądu Apelacyjnego wezwał go, zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013 r., do uzupełnienia braków formalnych tego wniosku – w terminie 7 dni – przez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata oraz wniesienie opłaty w kwocie 150 zł. Podstawę tego zarządzenia stanowiły przepisy art. 120 § 1 k.p.k. i art. 545 § 2 k.p.k. Termin ów upłynął w dniu 25 listopada 2013 r., natomiast wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania oraz o zwolnienie od opłaty od tego wniosku skazany złożył w dniu 27 listopada 2013 r. W powyższej sytuacji Przewodniczący Wydziału nie mógł inaczej postąpić, jak tylko odmówić przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania, w swej istocie nieskutecznego. Dla oceny tej bez znaczenia pozostaje to, czy skazany uchybił terminowi wyznaczonemu do uzupełnienia braków formalnych wniosku przez własne zaniechanie, czy też – jak twierdzi w zażaleniu – z winy administracji zakładu karnego, która nie udostępniła mu żądanych zaświadczeń. Określony w art. 120 § 1 k.p.k. termin nie jest bowiem terminem zawitym, który może podlegać ewentualnemu przywróceniu (art. 122 § 2 k.p.k., art. 126 § 1 k.p.k.). Można natomiast dodać, że odmowa przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania z powodu jego braków formalnych nie tworzy skutku materialno-prawnego, a zatem możliwe jest ponowne wystąpienie z takim wnioskiem.

Kierując się przedstawionym względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.