Sygn. akt V KK 292/18

POSTANOWIENIE

Dnia 23 sierpnia 2018 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Kala

w sprawie P.S. o stwierdzenie zgodności z prawdą oświadczenia lustracyjnego

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 23 sierpnia 2018 r.,

na posiedzeniu bez udziału stron

kwestii prawidłowości przyjęcia kasacji wniesionej przez obrońcę osoby lustrowanej

od orzeczenia Sądu Apelacyjnego w S.

z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt II AKa …/17

zmieniającego orzeczenie Sądu Okręgowego w S.

z dnia 20 września 2017 r., sygn. akt III K […]/16

na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 524 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2186 ze zm.)

postanowił:

1. pozostawić kasację bez rozpoznania;

2. obciążyć osobę lustrowaną kosztami postępowania

kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 11 maja 2007 r., K 2/07 (Dz. U. z 2007 r., Nr 85, poz. 571) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 21b ust. 6 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2186 ze zm. – dalej powoływana jako ustawa lustracyjna) w zakresie, w jakim pozbawia osobę lustrowaną prawa do wniesienia kasacji od prawomocnego orzeczenia sądu, jest niezgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 Konstytucji i art. 6 Konwencji. Powyższe oznacza, że od daty publikacji tego orzeczenia prawo osoby lustrowanej do wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia od prawomocnego orzeczenia sądu odwoławczego kończącego postępowanie lustracyjne nie może być kwestionowane.

Treść przywołanego wyżej fragmentu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oraz przepisów art. 21b ust. 7 – 10 ustawy lustracyjnej, których brzmienie stanowczo wskazuje, że odnoszą się one wyłącznie do kasacji wnoszonych przez podmioty wymienione w art. 21b ust. 6 ustawy lustracyjnej (przemawiają za tym tak argumenty natury językowej – zwłaszcza wzgląd na kontekst językowy, jak i systemowej oraz funkcjonalnej) nie pozostawiają wątpliwości, że zasady wnoszenia kasacji przez osobę lustrowaną określają przepisy kodeksu postępowania karnego, zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 19 ustawy lustracyjnej (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 lutego 2016 r., V KZ 5/16, OSNKW 2016, Nr 3, poz. 20).

Z powyższego wynika zatem, że objętą przymusem adwokacko-radcowskim kasację osoby lustrowanej wnosi się do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem (art. 524 § 1 i art. 525 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ustawy lustracyjnej).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że uwzględniając złożony w dniu 22 lutego 2018 r. przez obrońcę osoby lustrowanej wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem, Sąd Apelacyjny w S. w dniu 22 marca 2018 r. doręczył wnioskodawcy orzeczenie z dnia 22 lutego 2018 r. (sygn. akt II AKa …/17) wraz z uzasadnieniem (k. 864 - 865, 884).

Powyższe oznacza, iż 30 – dniowy termin do złożenia kasacji przez osobę lustrowaną upływał w sobotę, w dniu 21 kwietnia 2018 r. Obrońca zaś wniósł kasację dopiero w poniedziałek, w dniu 23 kwietnia 2018 r. W tym samym dniu uiszczona została również opłata od kasacji (k. 885, 902).

W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że kasacja obrońcy osoby lustrowanej została złożona po upływie terminu ustawowego. Trafności tej konstatacji nie podważa przy tym okoliczność, że termin na wniesienie nadzwyczajnego środka zaskarżenia upływał w analizowanym przypadku w sobotę. Zgodnie bowiem z utrwalonym w judykaturze poglądem, sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 123 § 3 k.p.k., a to oznacza, że wyrażona w powołanym przepisie reguła zgodnie z którą jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia, nie może mieć tu zastosowania (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 sierpnia 2014 r., IV KK 166/14, OSNKW 2015, z. 1, poz. 7; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2012 r., III KK 289/11, OSNKW 2012, z. 6, poz. 63).

Stwierdzenie, że kasacja została wniesiona po upływie terminu ustawowego, wywołało konieczność pozostawienia jej bez rozpoznania (art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 524 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ustawy lustracyjnej).

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 637a k.p.k. w zw. z art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 19 ustawy lustracyjnej.