POSTANOWIENIE
Dnia 10 sierpnia 2023 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek
w sprawie A.C.
skazanego za czyn z art. 156 § 1 pkt 2 i § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 10 sierpnia 2023 r.
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 października 2022 r., sygn. akt II AKa 220/21, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 26 kwietnia 2021 r., sygn. akt IV K 59/20,
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
(TM)
UZASADNIENIE
Obrońca A.C. wniósł do Sądu Najwyższego kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 października 2022 r., sygn. akt II AKa 220/21, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 26 kwietnia 2021 r., sygn. akt IV K 59/20. W ww. postępowaniu A.C. został prawomocnie skazany za czyn z art. 156 § 1 pkt 2 i § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 15 lat pozbawienia wolności. Obrońca w kasacji zawarł także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego nią wyroku. Wniosek ten nie został uzasadniony.
Do akt sprawy wpłynęły dwa osobiste pisma skazanego: z dnia 17 kwietnia 2023 r. (k. 23-25) i z dnia 19 czerwca 2023 r. (k. 32). W drugim z tych pism skazany zasygnalizował wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, wskazując, że w jego sprawie orzekali sędziowie powołani na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. ma charakter wyjątkowy. O zastosowaniu tej instytucji powinna przesądzać ranga zarzutów kasacyjnych i bardzo wysoki stopień prawdopodobieństwa uchylenia wyroku, przy jednoczesnym uznaniu, że wykonywanie kary przed rozpoznaniem kasacji spowodowałoby dla skazanego wyjątkowo dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne skutki (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2023 r., III KK 645/22).
Dokonywana na potrzeby rozpoznania wniosku analiza kasacji i akt tej sprawy doprowadziła Sąd Najwyższy do konkluzji, że nie ziściły się przesłanki do wstrzymania wykonania wyroku w trybie art. 532 § 1 k.p.k. Dla uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania prawomocnego wyroku prawdopodobieństwo uwzględnienia kasacji musiałoby być niemal zbliżone do pewności, oczywistości (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2021 r., V KK 129/21; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2021 r., IV KK 103/21) i prowadzić do wniosku o potrzebie uniewinnienia skazanego, względnie umorzenia wobec niego postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2018 r., II KK 23/18), ewentualnie wydania innego rozstrzygnięcia, które spowoduje, że wykonywanie kary do czasu rozpoznania kasacji okaże się niesłuszne i odbędzie się z pokrzywdzeniem skazanego. W tej sprawie nie zachodzi przedmiotowa oczywistość i jednoznaczność uchybień sygnalizowanych w kasacji obrońcy. Ocena zasadności zarzutów kasacji wymagać będzie analizy dokonywanej na etapie merytorycznego jej rozpoznania.
Sąd Najwyższy dostrzega, że w piśmie z dnia 19 czerwca 2023 r. skazany sygnalizuje wystąpienie tzw. bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., związanej z tym, że w jego sprawie orzekali sędziowie powołani na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3). Jednakże sam fakt powołania do pełnienia urzędu sędziego sądu powszechnego w procedurze, o której mowa powyżej, nie jest wystarczający do uznania, że w sprawie zaistniała bezwzględna przyczyna odwoławcza (por. uchwała składu połączonych Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. BSA I-4110-1/20, OSNK 2020, z. 2, poz. 7; uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r., sygn. akt I KZP 2/22, OSNK 2022, z. 6, poz. 22). Kwestia zaistnienia w sprawie podstawy uchylenia wyroku z art. 439 § 1 k.p.k. będzie przedmiotem rozważań w ramach merytorycznego rozpoznania kasacji (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 7 lipca 2022 r., III KK 117/22; z dnia 25 lutego 2022 r., V KK 54/22).
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy doszedł do przekonania, że nie zachodzą w tej sprawie wystarczające podstawy do zastosowania nadzwyczajnej instytucji przewidzianej w art. 532 § 1 k.p.k. Dodać należy, że decyzja w tym względzie w żadnym razie nie przesądza ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii zasadności kasacji obrońcy skazanego od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku.
Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w części dyspozytywnej niniejszego postanowienia.
(T.M.)
[ł.n]