POSTANOWIENIE
Dnia 29 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie W.H.
skazanego z art. 178a § 4 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 29 lipca 2025 r.
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II
Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z dnia 9 maja 2025 r., sygn. akt II AKa 79/24,
o odmowie przyjęcia kasacji
na podstawie art. 530 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
W dniu 11 grudnia 2024 r. skazany wniósł osobistą kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 sierpnia 2024 r., w sprawie o sygn. akt II AKa 79/24. Zarządzeniem z dnia 20 stycznia 2025 r., uwzględniając wniosek skazanego, ustanowiono mu obrońcę z urzędu w osobie - adw. D.A. (k. 2252). W dniu 28 lutego 2025 r. wpłynęła sporządzona przez obrońcę skazanego opinia prawna o braku podstaw do wniesienia kasacji (k. 2354 i nast.), której odpis wraz z pouczeniem o możliwości ustanowienia obrońcy z wyboru celem sporządzenia i podpisania kasacji od ww. wyroku, skazany odebrał 20 marca 2025 r. Pomimo upływu zakreślonego terminu do wniesienia kasacji sporządzonej i podpisanej przez obrońcę, skazany tego braku nie uzupełnił.
Zarządzeniem z dnia 9 maja 2025 r. odmówiono przyjęcia do rozpoznania kasacji skazanego W.H. w sprawie prawomocnie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 maja 2025 r., sygn. akt II AKa 79/24. Podstawą odmowy przyjęcia kasacji było wniesienie jej przez osobę nieuprawnioną, tj. skazanego osobiście, w sytuacji, gdy zgodnie z art. 526 § 2 k.p.k. istnieje wymóg sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata lub radcę prawnego.
We wniesionym zażaleniu skazany zakwestionował prawidłowość wydanego zarządzenia wskazując na brak bezpośredniego kontaktu z ustanowionym z urzędu obrońcą i nieskonsultowanie z nim stanowiska w przedmiocie wydanej opinii o braku podstaw do wniesienia kasacji. Skazany wniósł o uwzględnienie jego prośby, wyznaczenie mu nowego obrońcy z urzędu lub uwzględnienie jego skargi w innym trybie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest niezasadne.
Argumenty przywołane przez skarżącego we wniesionym zażaleniu są czysto polemiczne i nie mogą skutecznie wpłynąć na zmianę zaskarżonej decyzji. Skazany korzystał z pomocy wyznaczonego z urzędu obrońcy, który nie stwierdził podstaw do wniesienia w tej sprawie kasacji. Ograniczenie procesowe w dostępie do kasacji (art. 523 § 1 k.p.k.) muszą skutkować tym, że wyznaczony obrońca z urzędu ma ocenić w sposób obiektywny i bezstronny oraz w zgodzie z analizą materiału aktowego, czy istnieją podstawy do sporządzenie i wniesienia kasacji w konkretnej sprawie i w tym zakresie wola skazanego czy też jego stanowisko nie ma znaczenia. Brak satysfakcji skazanego z decyzji obrońcy co do potrzeby wywiedzenia kasacji, nie jest więc podstawą do zmiany wyznaczonego obrońcy, a to oznacza, iż na tym etapie skazany w ten sposób skorzystał z prawa do udzielenia mu pomocy z urzędu (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2020 r., III KZ 53/20). Z tego powodu pouczono go prawidłowo, że kasację może wnieść w jego sprawie tylko obrońca którego sobie sam ustanowi, a to dlatego, że już skorzystał z prawa do pomocy z urzędu. Stosowne pouczenie skazany otrzymał i w zakreślonym terminie kasacja sporządzona i podpisana przez obrońcę z wyboru nie została wniesiona (k. 2357).
W związku z tym, skoro skazany wezwany do usunięcia braku formalnego kasacji, a więc złożenia w terminie 30 dni kasacji sporządzonej i podpisanej przez obrońcę ustanowionego z wyboru, obowiązku tego nie dopełnił, a wcześniej złożył do akt sprawy osobiście sporządzoną i podpisaną kasację, nie dopełniając wymogu określonego w art. 526 § 2 k.p.k. to konieczne stało się wydanie zaskarżonego zarządzenia, które jest zgodne z prawem.
Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.
[WB]
[a.ł]