POSTANOWIENIE
Dnia 31 lipca 2023 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Stępka
po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2023 r. na posiedzeniu bez udziału stron
w sprawie S. S.
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. akt VII Ka 706/22, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 8 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 534/18,
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, zdaniem skarżącej, jest słuszny z uwagi na to, że po stronie skazanego występują tego rodzaju warunki osobiste i zdrowotne, iż wykonanie obecnie kary byłoby „rażąco niehumanitarne”. Skazany jest głównym żywicielem rodziny, gdyż jego małżonka otrzymuje niewysoką emeryturę, nadto S.S. cierpi na nadciśnienie tętnicze i depresję, pozostaje pod opieką lekarza psychologa. W tej sytuacji osadzenie go w zakładzie karnym może spowodować istotne zagrożenie dla jego życia.
Sąd Najwyższy stwierdza, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie Sądu Najwyższego, instytucja wstrzymania wykonania wyroku określona w art. 532 § 1 k.p.k. ma charakter wyjątkowy, a potrzeby jej zastosowania nie może uzasadniać sama czynność wniesienia kasacji. Potrzeba ta aktualizuje się dopiero wówczas, gdy niezależnie od przyszłego rozstrzygnięcia co do zasadności skargi kasacyjnej już wcześniej można stwierdzić zaistnienie istotnych powodów do uznania słuszności tej kasacji, bądź też wówczas, gdy strona wykaże odrębnie istnienie szczególnych okoliczności powodujących, że wykonywanie lub wykonanie orzeczenia pociągałoby za sobą wyjątkowo dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne skutki. Innymi słowy, ze względu na wagę podniesionych zarzutów, uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania prawomocnego wyroku może mieć miejsce, jeżeli zachodzi wysokie, niemal zbliżone do pewności, prawdopodobieństwo uchylenia prawomocnego wyroku (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 25 maja 2023 r., IV KK 105/23, LEX nr 3567070; z dnia 8 lutego 2022 r., II KO 111/21, LEX nr 3305890; z dnia 30 stycznia 2014 r., II KK 361/13, LEX nr 1427396).
W pierwszej kolejności trzeba stwierdzić, że samo powołanie się na treść zarzutów przez autora kasacji nie może być uznane za wystarczające w tym przypadku – nie mogą one bowiem automatycznie przesądzać o tym, że na pierwszy rzut oka skazany nie powinien ponieść w ogóle kary, bądź z dużą dozą prawdopodobieństwa zaskarżony wyrok zostanie uchylony. Jakkolwiek nie można tego wykluczyć, to jednak brak możliwości uznania na tym etapie, jeszcze przed merytorycznym rozpoznaniem sprawy, że zarzuty podniesione w kasacji wskazują na tak poważne błędy w kontroli apelacyjnej, że powinny one prowadzić do uchylenia wyroku Sądu odwoławczego. Przedmiotem rozważań związanych z oceną przez Sąd Najwyższy zasadności złożonego w trybie art. 532 § 1 k.p.k. wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia nie może być przecież całościowa ocena trafności i zasadności podniesionych w kasacji zarzutów, gdyż ta może zostać rozstrzygnięta dopiero w trakcie merytorycznego rozpoznawania tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia.
Nie negując trudnej sytuacji osobistej i rodzinnej skazanego należy podnieść, że okoliczności z tym związane w pierwszej kolejności winny być podstawą dochodzenia możliwości uzyskania bądź to odroczenia wykonania kary przez skazanego, bądź na późniejszym etapie – przerwy w jej odbywaniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2022 r., III KK 241/22, LEX nr 3454250).
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie
[as]
JK