IV KK 232/25

POSTANOWIENIE

Dnia 6 sierpnia 2025 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek

w sprawie E.K.,

skazanej za czyn z art. 258 § 1 k.k. i in.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej,

na posiedzeniu w dniu 6 sierpnia 2025 r.,

wniosku obrońcy skazanej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją

wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach

z dnia 5 stycznia 2024 r., II AKa 506/21,

w części, w której ww. wyrokiem utrzymano w mocy rozstrzygnięcia co do E.K. zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 12 października 2020 r., V K 9/13,

p o s t a n o w i ł

wniosku nie uwzględnić.

UZASADNIENIE

Na skutek kasacji obrońcy skazanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 stycznia 2024 r., II AKa 506/21, dotyczącej tej części ww. wyroku, którą utrzymano w mocy rozstrzygnięcia co do E.K. zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 października 2020 r., V K 9/13, przed Sądem Najwyższym zawisła sprawa ww. skazanej. E.K. za przypisane jej przestępstwa wymierzono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

W kasacji został zawarty także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją wyroku, uzasadniony sytuacją rodzinną skazanej. Obrońca wskazał, że E.K. jest matką samotnie wychowującą dziecko, syna urodzonego dnia 21 czerwca 2009 r., którego ojciec zmarł dnia 22 listopada 2010 r. Obrońca opisał sytuację finansową rodziny i powołał się na konieczność uzyskiwania środków utrzymania przez skazaną. Zwrócił także uwagę, że skazana na co dzień wspiera swoją matkę, która jest osobą nie tylko starszą, ale także istotnie schorowaną. Obrońca konkluduje, że obecność skazanej na wolności jest wyjątkowo potrzebna jej najbliższej rodzinie, dla której natychmiastowe wykonanie kary przynieść może daleko idące zagrożenia, a wstrzymanie wykonania wyroku pozwoli zapobiec ciężkim skutkom wdrożenia do wykonania kary jeszcze przed rozpoznaniem kasacji. Obrońca zwrócił także uwagę, że równocześnie skazana może ubiegać się o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, jednak instytucja ta związana jest z nieprzekraczalnym łącznym terminem roku odroczenia kary pozbawienia wolności.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Wniosek obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją wyroku okazał się niezasadny.

Dla uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania prawomocnego wyroku prawdopodobieństwo uwzględnienia kasacji musiałoby być niemal zbliżone do pewności, oczywistości i prowadzić do konkluzji o potrzebie uniewinnienia skazanego, względnie umorzenia wobec niego postępowania, ewentualnie wydania innego rozstrzygnięcia, które spowoduje, że wykonywanie kary lub innych środków penalnych do czasu rozpoznania kasacji okaże się niesłuszne i odbędzie się z pokrzywdzeniem skazanego. Okoliczność ta musi być dostrzegalna już „na pierwszy rzut oka”. Gdy trafność zarzutów podniesionych w kasacji nie jest – na tym etapie – oczywista, samo zwrócenie się z wnioskiem o wstrzymanie wykonania orzeczenia nie uzasadnia odstąpienia od zasady bezzwłocznej wykonalności prawomocnych orzeczeń (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2024 r., III KK 15/24). W tej sprawie nie zachodzi przedmiotowa oczywistość i jednoznaczność uchybień sygnalizowanych w kasacji obrońcy. Ocena zasadności podniesionych w niej zarzutów wymagać będzie analizy dokonywanej na etapie merytorycznego jej rozpoznania.

Powodu do wstrzymania wykonania wyroku nie stanowi również sytuacja rodzinna, opisana we wniosku. Może ona bowiem być uwzględniona w ramach instytucji dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności, uregulowanych w art. 151 k.k.w. lub art. 153 k.k.w., na zasadach tam przewidzianych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy doszedł do przekonania, że nie zachodzą w tej sprawie wystarczające podstawy do zastosowania nadzwyczajnej instytucji przewidzianej w art. 532 § 1 k.p.k. Dodać należy, że decyzja w tym względzie w żadnym razie nie przesądza ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii zasadności kasacji skarżącego od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach.

Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

[WB]

[a.ł]