Sygn. akt IV KK 204/22

POSTANOWIENIE

Dnia 29 czerwca 2022 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Grubba

na posiedzeniu w trybie art. 535§3 k.p.k.

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2022r.

sprawy M. H.

skazanego za czyn z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i art. 64§1 k.k.

z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 7 grudnia 2021r., sygn. akt VI Ka (…), zmieniającego w części wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 23 czerwca 2021r., sygn. akt II K (…)

p o s t a n o w i ł:

1. oddalić kasację uznając ją za oczywiście bezzasadną,

2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. K. – Kancelaria Adwokacka w Z., filia w P. – kwotę 442,80zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy), w tym 23% VAT, tytułem wynagrodzenia dla obrońcy wyznaczonego z urzędu, za sporządzenie i wniesienie kasacji,

3. zwolnić skazanego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Kasacja wniesiona w imieniu skazanego jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.

Sformułowane w jej treści zarzuty nie odnoszą się do uchybień, jakich mógłby dopuścić się Sąd Odwoławczy – wprost wskazano bowiem na rażące naruszenie prawa materialnego, którego przecież Sąd Okręgowy samodzielnie nie stosował, bowiem dokonana zmiana miała w istocie charakter porządkujący i dotyczyła okoliczności związanych z dokonaniem przez skazanego czynu w ramach powrotu do przestępstwa.

Co więcej, nawet czysto formalnie postawione zarzuty nie odnoszą się do wadliwego przeprowadzenia kontroli instancyjnej, tj. nie postawiono zarzutu obrazy art. 433§2 k.p.k. Nawet zresztą, gdyby tak uczyniono, nie sposób wymagać od Sądu Odwoławczego odniesienia do opisanej w kasacji problematyki naruszenia przepisów art. 15zzd ust. 7 oraz ust. 9 Ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U.2021.2095 t.j.), jak również art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 15zzd ust. 1 wskazanej ustawy, skoro nie odwoływały się do nich zarzuty zwyczajnego środka odwoławczego.

Jedynie zatem na marginesie należy podnieść, że przywołany w zarzucie pod lit. a) przepis 15zzd ust. 7 wskazanej wyżej ustawy nie stanowił podstawy wydania orzeczenia. Posłużył on wyłącznie Sądowi Odwoławczemu (i wyłącznie temu Sądowi) do wykazania, w którym momencie doszłoby do skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem (gdyby taki czyn w istocie był skazanemu zarzucony), z tym zastrzeżeniem, że ziszczenie się tego znamienia nie może być utożsamiane z okolicznością wyrządzenia pokrzywdzonemu szkody. Sąd odniósł się w tym miejscu uzasadnienia (str. 7) do przewidzianej w wymienionym przepisie instytucji umorzenia pożyczki, którą po przywoływanej przez obrońcę nowelizacji w kwietniu 2020r. przepis art. 15zzd w ust. 7 nadal przewidywał, jednak w zmienionej formie.

A zatem, choć w powyższym zakresie obrona ma rację, że Sąd odniósł się do przepisu w brzmieniu nieobowiązującym w dniu popełnienia przez skazanego czynu, nie sposób uznać, by miało to jakikolwiek wpływ na wydane orzeczenie, tym bardziej, że zarzucany i przypisany ostatecznie skazanemu czyn przybrał formę usiłowania doprowadzenia do niekorzystanego rozporządzenia mieniem, a nie jego dokonania.

Ponad powyższe przypomnieć wypada, że zarzut naruszenia prawa materialnego musi wskazywać na błąd w subsumpcji lub wykładni prawa. Zawsze zatem bazą dla niego są niekwestionowane ustalenia faktyczne, które w niniejszym postępowaniu były przez obronę podważane (zarzuty 4 i 5 apelacji).

Mając na względzie powyższe należy uznać, że skarżący nie wykazał, by Sąd Odwoławczy dopuścił się jakiegokolwiek uchybienia, tym bardziej o rażącym charakterze, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

Powyższe skutkowało uznaniem kasacji za bezzasadną w stopniu oczywistym.

Skazanego, uwzględniając jego sytuację materialną, zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, a obrońcy wyznaczonemu z urzędu przyznano wynagrodzenie według norm przypisanych.