POSTANOWIENIE
Dnia 29 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
w sprawie J.B.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 29 lipca 2025 r.
wniosku obrońcy o wyłączenie sędziego SN A.R. od udziału w sprawie o sygn. akt IV KK 126/25
na podstawie art. 41 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
W związku z otrzymanym zawiadomieniem o zmianie składu rozpoznającego sprawę skazanego J.B. o sygn. akt IV KK 126/25, obrońca skazanego – adw. R.W. „na wyraźną i kilkukrotną prośbę J.B.” w dniu 9 czerwca 2025 r. (prezentata k. 72) skierował do Sądu Najwyższego wniosek z dnia 1 czerwca 2025 r. o wyłączenie sędziego SN A.R. od rozpoznania ww. sprawy kasacyjnej, z uwagi na istnienie okoliczności mogących wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności ww. sędziego, wywołaną wadliwą procedurą powołania do pełnienia funkcji sędziego Sądu Najwyższego, odpowiadającą bezwzględnej przyczynie odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. W uzasadnieniu wniosku obrońca skazanego przytoczył (wszystkie) tezy uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r., I KZP 2/22, OSNK 2022/6/22, Biul.SN 2022/6/15, OSP 2023/2/13, LEX nr 3348360, odwołującej się do uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt BSA I-4110-1/20 (k. 72).
Jak wynika z treści pieczęci Kierownika Sekretariatu Wydziału IV Izby Karnej SN zamieszczonej na karcie 74 akt sprawy, na podstawie zarządzenia Prezesa Izby Karnej z dnia 18 czerwca 2025 r., przedmiotowy wniosek został zarejestrowany w repertorium „KRI” pod numerem 1079, a następnie przydzielony sędziemu sprawozdawcy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek okazał się niezasadny i nie zasługiwał na uwzględnienie.
Na wstępie należało przypomnieć, że w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego "[] zgodnie z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 kwietnia 2020 r., sygn. akt U2/20, który w myśl art. 190 ust. 1 Konstytucji RP ma moc powszechnie obowiązującą, uchwała składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt BSA I–4110–1/20, nie wiąże formalnie sędziów Sądu Najwyższego, natomiast zawarte w niej myśli mogą być wykorzystywane w praktyce orzeczniczej w granicach normalnych sposobów wykładni prawa" (tak, m. in., postanowienia SN z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. IV KO 86/21 czy 28 lutego 2023 r., sygn. III KK 23/23, 7 grudnia 2023 r., sygn. I KK 162/23; 7 marca 2024 r., sygn. III KK 508/23).
Wniosek o wyłączenie sędziego co do zasady winien zawierać uzasadnienie (art. 119 § 1 pkt 3 k.p.k.). Jest bowiem jasne, że zarówno wniosek o wyłączenie sędziego oparty na przesłankach zbiorczo określanych w jurysprudencji jako iudex inhabilis (art. 40 § 1 k.p.k.), jak i na przesłance iudex suspectus (art. 41 § 1 k.p.k.) musi wskazywać na istnienie w mniemaniu autora wniosku skonkretyzowanych okoliczności dowodzących zmaterializowania się co do danego sędziego wyznaczonego do rozpoznania określonej sprawy podstaw, o których mowa sposób abstrakcyjny w treści powołanych powyżej przepisów.
Autor złożonego w sprawie wniosku, obrońca skazanego J.B., adw. R.W. nie wskazał na podstawę prawną jego złożenia (nie wynika ona także z kontekstu wniosku). Nie to jednak jest najistotniejsze: rzecz w tym, że obrońca na wskazał na jakiekolwiek sprecyzowane (zindywidualizowane) okoliczności świadczące o tym, że konieczne jest wyłączenie sędziego o SN A.R. od rozpoznania sprawy J.B. czy to w oparciu o przesłankę określoną w art. 41 § 1 k.p.k., czy to w oparciu o podstawy skodyfikowane w art. 40 § 1 k.p.k. Miast dokonać konkretyzacji normy albo norm prawnych zakodowanych w art. art. 40 § 1 i 41 § 1 k.p.k. w odniesieniu do Sędziego przydzielonego do rozpoznania sprawy sygn. IV KK 126/25 i na tle okoliczności tej właśnie sprawy, obrońca skazanego J.B. ograniczył się do transponowania verbatim ośmiu tez uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r. (sygn. I KZP 2/22), i to nawet bez próby powołania się na zaprezentowaną w tym orzeczeniu argumentację prawną (przypomnieć należy, że uzasadnienie przedmiotowej uchwały liczy sobie aż 27 stron maszynopisu). Te abstrakcyjne zapatrywania prawne, które znalazły swój wyraz w tezach uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r. (odnoszące się do zagadnień procesowych czy ustrojowych) nie mogą jednak żadną miarą zastąpić argumentacji wskazującej na to, dlaczego (i na jakiej podstawie prawnej) w konkretnych okolicznościach sprawy J.B. niedopuszczalne miałoby być orzekanie przez SSN A.R. odnośnie kasacji wywiedzionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 21 marca 2023 r., sygn. II Ka 435/23.
Przytoczenie tez uchwały Sądu Najwyższego nie może zastąpić takiej zindywidualizowanej argumentacji. Niewykluczone zresztą, że autor wniosku ma pełną świadomość tego, że żadne takie okoliczności po prostu nie istnieją. Wszak swoje pismo procesowe opatruje wyraźnym zastrzeżeniem, w sposób kategoryczny dystansując się od treści przedsiębranej czynności procesowej ("Na wyraźną i kilkukrotną prośbę J.B. wnoszę o wyłączenie SSN A.R. od rozpoznawania niniejszej sprawy" układ graficzny zachowany jak w oryginale - przyp. o SN).
Mając powyższe na uwadze, wobec tego, że wniosek obrońcy skazanego J.B. o wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego A.R. został osnuty wyłącznie na przytoczeniu abstrakcyjnych zapatrywań prawnych zaprezentowanych w tezach pkt 1-8 uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r. (sygn. I KZP 2/22), należało uznać, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Podmiot profesjonalny składający wniosek nie wyartykułował bowiem w nim żadnej skonkretyzowanej okoliczności odnoszącej się do Sędziego, którego dotyczy wniosek i sprawy w której został on złożony, która odpowiadałaby podstawom normatywnym wyłączenia skodyfikowanym w Kodeksie postępowania karnego. Dlatego też Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.
[WB]
[a.ł]