POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Dziergawka
w sprawie z zażalenia pełnomocnika skarżącego M. B.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 24 stycznia 2025 r.,
wniosku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie
zawartego w postanowieniu z dnia 7 października 2024 r., sygn. akt II Kp 1125/21/S
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł :
przekazać sprawę II Kp 1125/21/S Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mysłowicach.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie postanowieniem z dnia 7 października 2024 r., sygn. akt II Kp 1125/21/S, zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy z zażalenia pełnomocnika skarżącego M. B. na postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie z dnia 29 sierpnia 2023 r. o pozostawieniu bez rozpoznania zażalenia pełnomocnika skarżącego M. B. na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście - Wschód z dnia 27 stycznia 2021 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia śledztwa, innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący jako sprawcę czynu zabronionego wskazał sędziego orzekającego w Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie. Ponadto z takim wnioskiem wystąpił także pełnomocnik skarżącego.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Wniosek Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 37 k.p.k. ma wyjątkowy charakter z uwagi na możliwość odstąpienia od właściwości miejscowej sądu. Przekazanie sprawy powinno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy występują realne okoliczności, które mogą zagrażać, w wypadku rozpoznania sprawy przez sąd właściwy, dobru wymiaru sprawiedliwości. Za takie okoliczności można uznać tego rodzaju sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie, nawet mylne, o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny (zob. postanowienie SN z dnia 15 maja 2023 r., III KO 41/23; postanowienie SN z dnia 18 lutego 2021 r., IV KO 4/21, postanowienie SN z dnia 13 lipca 1995 r., III KO 34/95, postanowienie SN z dnia 13 listopada 2008 r., IV KO 130/08).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, uznać należy, że przytoczone we wniosku sądu meriti argumenty wskazują, że zachodzi tego rodzaju okoliczność pozwalająca na przyjęcie, że dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga przekazania przedmiotowej sprawy do jej rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu. Skarżący jako sprawcę czynu zabronionego wskazuje sędziego, który pełni służbę w sądzie właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy, co w takim układzie procesowym mogłoby rodzić wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego rozpoznania sprawy. Dodatkowo zauważyć należy, iż z takim wnioskiem wystąpił również pełnomocnik skarżącego M. B. Zgodzić należy się z tezą, ugruntowaną już w licznych orzeczeniach Sądu Najwyższego, że jeżeli stroną procesu jest sędzia, pracownik sądu lub inna osoba, która ma ciągły bliski zawodowy, a także osobisty kontakt z sędziami - ten sąd nie powinien orzekać w sprawie (zob. postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2020 r., V KO 45/20; postanowienie SN z dnia 29 maja 2024 r., IV KO 56/24).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jednocześnie czyniąc zastrzeżenie, że decyzja powyższa podyktowana jest troską o dobro wymiaru sprawiedliwości, albowiem okoliczności tej sprawy, w sytuacji gdyby rozpoznawał ją sąd właściwy, mogłyby w odczuciu społecznym wywołać wątpliwości co do obiektywności i rzetelności prowadzonego postępowania (zob. postanowienie SN z dnia 15 listopada 2023 r., V KO 102/23).
Uwzględniając powyżej wskazane okoliczności uznano, że zaistniała podstawa określona w art. 37 k.p.k. do przekazania przedmiotowej sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, tj. Sądowi Rejonowemu w Mysłowicach, położonemu w odległości stosunkowo bliskiej od sądu miejscowo właściwego, a jednocześnie w innym okręgu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.
[J.J.]
[a.ł]