POSTANOWIENIE
Dnia 25 marca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie A. C.
skazanego z art. 209 § 1a k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 25 marca 2025 r.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie
z dnia 12 września 2024 r., sygn. akt IV Ka 1362/24,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy
w Krakowie
z dnia 3 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 355/24/K,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
[J.J.]
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 355/24, Sąd Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie uznał oskarżonego A. C. za winnego popełnienia czynu z art. 209 § 1 k.k. i wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżając powyższy wyrok w całości, wskazał na: „obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art 170 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 8 § 1 i 2 k.p.k., poprzez nieuzasadnione oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z badań porównujących kod genetyczny oskarżonego z kodem genetycznym A. C.1 jako dowodu niedopuszczalnego, w sytuacji gdy w niniejszej sprawie nie doszło nigdy do wydania orzeczenie sądu stwierdzającego ojcostwo oskarżonego, a jednocześnie art 63 k.r.o. nie wyłącza stosowania art. 8 § 1 k.p.k., skutkiem czego pozbawiono oskarżonego możliwości wykazania, iż nie jest on ojcem A. C.1.”
Podnosząc ten zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez umorzenie postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość zarzucanego oskarżonemu czynu; nadto złożył wniosek „o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z badań porównujących kod genetyczny oskarżonego z kodem genetycznym A. C.1, na okoliczność zaprzeczeniu istnienia pokrewieństwa biologicznego pomiędzy tymi osobami.”
Wyrokiem z dnia 12 września 2024 r., sygn. akt IV Ka 1362/24, Sąd Okręgowy w Krakowie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
Kasację w tej sprawie wniósł obrońca skazanego, który zaskarżając wyrok sądu odwoławczego w całości, zarzucił: „Naruszenie art. 170 § 2 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 1 i 5 k.p.k. i w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k., poprzez nieuzasadnione oddalenie przez Sąd II Instancji zarzutu apelacyjnego związanego z nieuzasadnionym oddaleniem wniosku dowodowego, a następnie oddalenie ponownie złożonego wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z badań porównujących kod genetyczny skazanego z kodem genetycznym A. C.1, jako dowodu niedopuszczalnego i w sposób oczywisty zmierzającego do przedłużenia postępowania, w sytuacji gdy rzeczywistym uzasadnieniem dla wskazanego oddalenia zarzutu oraz ponownego wniosek było wyłącznie uznanie przez Sąd II Instancji, iż przeprowadzenie wnioskowanego dowodu nie doprowadziłoby do wykazania, iż skazany nie pozostaje biologicznym ojcem A. C.1, albowiem okoliczność ta została już w wystarczający sposób stwierdzona innymi dowodami, a tym samym nie wymaga dalszego dowodzenia”.
Wskazując na powyższe, obrońca skazanego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na wniesioną przez kasację, Prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków-Prądnik Biały w Krakowie wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację obrońcy skazanego należało oddalić w trybie przewidzianym w art. 535 § 3 k.p.k.
Analiza zarzutów kasacyjnych nie wykazała, by w sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 523 § 1 k.p.k. Powtórzona w kasacji kwestia nieprzeprowadzenia dowodu z badań porównujących kod genetyczny skazanego z kodem genetycznym A. C.1 była już przedmiotem oceny w postępowaniu apelacyjnym. Sąd odwoławczy rozpoznał tożsamy z wnioskiem dowodowym zarzut odwoławczy, prawidłowo oceniając jego niezasadność.
Nie ma wątpliwości co do tego, że obowiązek spełniania świadczeń alimentacyjnych - nałożony na skazanego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie w sprawie XI CR […] - ciążyłby na nim także i wtedy, gdyby przeprowadzony dowód z badań genetycznych nie potwierdził ojcostwa A. C. Nadal istniałby przecież prawny stosunek ojcostwa, który mógłby ustać dopiero w następstwie wyroku sądowego wydanego w postępowaniu z powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. Niemniej jednak należy podkreślić, że także i wówczas skutek w postaci wygaśnięcia dotychczas ciążących na skazanym obowiązków w stosunku do dziecka, w szczególności zaspakajania jego potrzeb, utrzymania i wychowania, nie odnosiłby się do okresu przeszłego. Można by zastanawiać się nad zasadnością okoliczności wskazywanej w ostatnim fragmencie kasacji obrońcy skazanego, dotyczącej wpływu ewentualnego braku biologicznego ojcostwa na materialną cechę przestępstwa, jaką stanowi społeczna szkodliwość czynu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2018 r. II AKz 755/18) w sytuacji, w której takie twierdzenie (o rzekomym braku ojcostwa) wynikałoby z prawomocnego orzeczenia, nie zaś gołosłownych i niewiarygodnych, w ocenie sądów, wyjaśnień skazanego. Trzeba mieć tu przede wszystkim na uwadze, co szczególnie podkreślił sąd odwoławczy (str. 3-4 uzasadnienia wyroku), dotychczasową bezczynność skazanego w tej kwestii. Skazany, jak ustalił sąd odwoławczy, o braku biologicznego pokrewieństwa z uprawnionym do alimentacji A. C.1, dowiedzieć się miał przed kilkunastoma laty i nigdy nie wystąpił z powództwem o zaprzeczenie ojcostwa, także wtedy, gdy nałożono i egzekwowano od niego obowiązek alimentacyjny.
Mając zatem powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
[J.J.]
[[r.g.]