POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2025 r.
w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron,
sprawy M. K.,
skazanego z art. 190a § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie
z dnia 2 grudnia 2024 r., sygn. IV Ka 1002/24,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Chrzanowie
z dnia 14 marca 2024 r., sygn. II K 772/22,
na podstawie art. 531 § 1 zd. pierwsze k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1. pozostawić kasację bez rozpoznania;
2. obciążyć skazanego M. K. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego;
3. zasądzić od skazanego M. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej D. K. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem wynagrodzenia za sporządzenie odpowiedzi na kasację.
UZASADNIENIE
Kasację obrońcy skazanego M. K. należało pozostawić bez rozpoznania jako niedopuszczalną z mocy ustawy.
Zgodnie z treścią art. 523 § 2 k.p.k. kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie to nie dotyczy wyłącznie kasacji wniesionej przez stronę z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. (art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.) oraz kasacji wnoszonych przez jeden z podmiotów wymienionych w art. 521 k.p.k. (art. 523 § 4 pkt 2 k.p.k.).
W zapadłym w sprawie wyroku sądu a quo (zmienionym - w zakresie opisu czynu oraz wymiaru kary (obniżonej) - zaskarżonym obecnie kasacją wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 2 grudnia 2024 r., sygn. IV Ka 1002/24), za przypisany skazanemu czyn zakwalifikowany jako przestępstwo (występek) wymierzono M. K. karę pozbawienia wolności. Jednocześnie sąd pierwszej instancji zastosował wobec skazanego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia kary (por. pkt. I-II wyroku Sądu Rejonowego w Chrzanowie z dnia 14 marca 2024 r., sygn. II K 772/22).
W kasacji wniesionej przez obrońcę co jednoznacznie wynika tak z treści zarzutów zawartych w petitum, jak i z jej części motywacyjnej nie nawiązano do żadnego z uchybień określonych w treści przepisu art. 439 § 1 k.p.k. Tak zredagowana kasacja w świetle jednoznacznej treści dyspozycji art. 523 § 2 k.p.k. jest niedopuszczalna, co, w efekcie, musiało skutkować jej pozostawieniem bez rozpoznania w oparciu o przepisy art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 in fine k.p.k. w zw. z art. 523 § 2 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w części dyspozytywnej (pkt 1). Orzeczenie o kosztach sądowych postępowania kasacyjnego uzasadnia treść art. 637a k.p.k. w zw. z art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. (pkt 2), natomiast wydatki poniesione za sporządzenie przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej D. K. odpowiedzi na kasację zasądzono od skazanego M. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej na podstawie § 11 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2023 r. poz. 1964 t.j.) (pkt 3).
[J.I.]
[r.g.]