POSTANOWIENIE
30 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 30 lipca 2025 r. w Warszawie
zażalenia L. M.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Łodzi z 21 stycznia 2025 r., III Ca 2211/23,
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości w Ł.
przeciwko L. M.
o zapłatę,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Skarżąca w piśmie wniesionym osobiście do Sądu Okręgowego w Łodzi, do sprawy III Ca 713/24, zamieściła informację, że składa skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z 18 listopada 2024, wydanego w sprawie III Ca 2211/23.
Postanowieniem zaskarżonym zażaleniem Sąd Okręgowy w Łodzi odrzucił skargę z powodu naruszenia art. 871 § 1 k.p.c. przez wniesienie skargi osobiście, zamiast przez adwokata lub radcę prawnego.
W zażaleniu, wniesionym już przez adwokata, skarżąca zarzuciła, że Sąd odrzucił skargę nieistniejącą, ponieważ błędnie zinterpretował jako skargę tę część jej pisma do sprawy III Ca 713/24, w której skarżąca dopiero zapowiada wniesienie skargi o stwierdzenia niezgodności z prawem wyroku wydanego w sprawie III Ca 2211/23.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Spór o interpretację fragmentu pisma skarżącej z 13 stycznia 2025 r., złożonego w sprawie III Ca 713/24, jest bezprzedmiotowy. Odrzucenie nieistniejącej skargi nie ma żadnych negatywnych skutków dla strony rzekomo wnoszącej skargę. Odrzucenie skargi nie narusza prawa strony do wniesienia skargi, ponieważ zakaz ponownego wniesienia skargi (art. 4243 k.p.c.) dotyczy skargi wniesionej skutecznie, czyli oddalonej lub uwzględnionej. Skarga odrzucona nie wywołuje skutków prawnych. Sąd odrzucający skargę nie pobrał od skarżącej kosztów sądowych oraz nie obciążył jej obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania stronie przeciwnej.
Ze względu na brak interesu prawnego w uchyleniu zaskarżonego postanowienia zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu na podstawie art. 3983 § 6 w zw. z art. 3941 § 3 k.p.c.
[wr]
[a.ł]