POSTANOWIENIE
9 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 9 lipca 2025 r. w Warszawie
zażalenia […] K. D.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Olsztynie
z 9 stycznia 2025 r., V Ga 124/24,
w sprawie z powództwa S. B.
przeciwko […] K. D.
o zapłatę,
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego 1800,00 (tysiąc osiemset) zł z odsetkami wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia pozwanemu odpisu postanowienia do dnia zapłaty.
(A.T.)
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z 25 września 2024 r. w sprawie z powództwa S. B. przeciwko […] K. D., na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z 2 kwietnia 2024 r., zmienił zaskarżony wyrok w całości i orzekł o kosztach postępowania.
Pozwany zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego skargą kasacyjną w całości, wskazując, że wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi 40 791,00 zł. W skardze zarzucił naruszenie prawa procesowego wskutek wydania wyroku przez Sąd drugiej instancji w składzie jednoosobowym.
Postanowieniem z 9 stycznia 2025 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie odrzucił skargę kasacyjną pozwanego jako niedopuszczalną, stwierdzając, że wartość przedmiotu zaskarżenia została w niej ustalona w wysokości niższej niż 50.000 zł.
Pozwany w zażaleniu na to postanowienie wniósł o jego uchylenie w całości, zarzucając naruszenie art. 3986 § 2 k.p.c. przez jego zastosowanie w sytuacji, gdy zarzut skargi kasacyjnej dotyczył bezwzględnych przyczyn odwoławczych, w tym m.in. naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 379 pkt 4 k.p.c.
W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o jego odrzucenie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3982 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - niższa niż dziesięć tysięcy złotych. Wartość przedmiotu zaskarżenia objętego skargą wniesioną przez pozwanego wyraża się kwotą niższą od określonej w przywołanym przepisie (40.791 zł). Zasadnie zatem – zgodnie z art. 3986 § 2 k.p.c. - Sąd drugiej instancji odrzucił tę skargę jako niedopuszczalną.
Kontrola dopuszczalności skargi kasacyjnej i jej warunków formalnych poprzedza badanie możliwości przyjęcia jej do rozpoznania oraz – w kolejnym etapie - ocenę zasadności podstaw kasacyjnych. Tylko skarga, której wniesienie jest dopuszczalne może zostać poddana dalszej kontroli. Nie zmienia tego ani to, że - zgodnie z art. 3989 § 1 pkt 3 k.p.c. - Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli zachodzi nieważność postępowania, ani to, że rozpoznając skargę w granicach zaskarżenia – stosownie do art. 39813 § 1 k.p.c. - bierze z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania; niedopuszczalna skarga kasacyjna nie może być przedmiotem przedsądu ani rozpoznania.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814 w związku z art. 3941 § 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
(A.T.)
[a.ł]