POSTANOWIENIE
23 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Jacek Grela
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 23 kwietnia 2025 r. w Warszawie
zażalenia D. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu
z 17 grudnia 2024 r., X WSC 3/24,
w sprawie ze skargi D. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 21 marca 2024 r. wydanego w sprawie X GNc 270/24
przy udziale E. spółki akcyjnej we W.
o zapłatę,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Sąd wskazał, że skarżący osobiście wniósł skargę, pomimo że zachodzi w tej sytuacji przymus adwokacko-radcowski.
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się skarżący wnosząc zażalenie i domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3941 § 1 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje m.in. na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Z kolei w myśl art. 871 § 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, a w sprawach własności intelektualnej także przez rzeczników patentowych. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Bez znaczenia w tym wypadku jest to, że w zażaleniu został zawarty wniosek skarżącego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem, stwierdzony brak skargi kasacyjnej (tu: zażalenia) polegający na jej złożeniu osobiście przez wnioskodawcę, nie mógł być usunięty przez ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu w postępowaniu kasacyjnym (tu: zażaleniowym) – zob. postanowienie SN z 31 marca 2020 r., II CZ 22/20. Nieusuwalna wada skargi kasacyjnej (tu: zażalenia) polegająca na jej wniesieniu przez stronę pozbawioną zdolności postulacyjnej skutkuje koniecznością odrzucenia skargi (tu: zażalenia), bez możliwości przeprowadzenia postępowania naprawczego (zob.m.in. postanowienia SN: z 12 grudnia 2013 r., V CZ 70/13; z 3 czerwca 2015 r., V CZ 25/15; z 29 stycznia 2016 r., II CZ 97/15 i z 28 marca 2018 r., V CZ 16/18).
Skarżący wniósł zażalenie osobiście, pomimo że w omawianej sytuacji obowiązywał go przymus adwokacko-radcowski.
Artykuł 3986 § 3 k.p.c. stanowi, że Sąd Najwyższy odrzuca skargę kasacyjną, która podlegała odrzuceniu przez sąd drugiej instancji, albo zwraca ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. Zgodnie z art. 3941 § 3 k.p.c. ww. przepis stosuje się odpowiednio do postępowania przed Sądem Najwyższym toczącego się na skutek zażalenia.
Wobec tego, z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji, na podstawie art. 3986 § 3 w zw. z art. 3941 § 1 i § 3 k.p.c.
| Jacek Grela |
|
[S.J.]
[r.g.]