POSTANOWIENIE
5 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
na posiedzeniu niejawnym 5 lutego 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa M.S.
przeciwko M.L.
o zapłatę,
na skutek zażalenia M.S.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 29 listopada 2024 r.,
I AGa 166/23,
zwraca zażalenie Sądowi Apelacyjnemu w Szczecinie w celu pobrania opłaty sądowej od zażalenia i doręczenia jego odpisu pozwanemu.
UZASADNIENIE
Co do zasady do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym (art. 397 § 3 k.p.c.), co oznacza, że to sąd rozpoznający zażalenie pobiera od niego opłatę i doręcza odpis stronie przeciwnej (art. 3731 k.p.c.). Jednak postępowanie na skutek zażalenia do Sądu Najwyższego reguluje przepis szczególny. tj. art. 3941 § 3 k.p.c. Przepis ten ogranicza stosowanie przepisów o postępowaniu zażaleniowym do wyczerpująco wymienionych przepisów i nie ma wśród nich art. 397 § 3 k.p.c. obciążającego, przez odwołanie do art. 3731 k.p.c., sąd rozpoznający zażalenie obowiązkiem doręczenia odpisu zażalenia.
Na podstawie art. 3941 § 3 k.p.c. w postępowaniu zażaleniowym przewidzianym w art. 3941 § 1 i 11 k.p.c. stosuje się art. 3986 § 3 k.p.c. dotyczący skargi kasacyjnej. Zgodnie z tym przepisem w przypadku przeszkód do rozpoznania zażalenia Sąd Najwyższy może odrzucić zażalenie, lecz nie wykonuje żadnych innych czynności w postępowaniu zażaleniowym, w tym pobrania opłaty i doręczenia odpisu zażalenia. Ogólną zasadą postępowania cywilnego jest doręczanie odpisów pism procesowych stronie przeciwnej przez sąd, do którego pismo wpłynęło. Artykuł 3731 k.p.c. jest wyjątkiem od tej reguły, lecz przepis ten nie stosuje się do zażalenia do Sądu Najwyższego na postanowienie lub wyrok sądu drugiej instancji.
Dlatego zażalenie podlega zwrotowi Sądowi odwoławczemu (art. 3986 § 3 w zw. z art. 3941 § 3 k.p.c.).
(Ł.W.)
[a.ł]