Sygn. akt III CZ 16/18
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2018 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Władysław Pawlak
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi J. K.
przeciwko D. Ż.
o uchylenie wyroku Sądu Polubownego ds. Domen Internetowych przy Polskiej Izbie Informatyki i Telekomunikacji z dnia 21 września 2017 r., sygn. akt (…),
wydanego w sprawie z powództwa D. Ż.
przeciwko J. K.
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lipca 2018 r.,
zażalenia skarżącej J. K.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt I ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
J. K. wniosła skargę o uchylenie wyroku Sądu Polubownego ds. Domen Internetowych przy Polskiej Izbie Informatyki i Telekomunikacji z dnia 21 września 2017 r. (sygn. (…)), stwierdzającego, że pozwana J. K. w wyniku zawarcia umowy o utrzymywanie domeny internetowej „(…).pl” naruszyła prawa powódki D. Ż. Skarżąca zarzuciła sprzeczność tego wyroku z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczpospolitej Polskiej (art. 1206 § 2 pkt 2 k.pc.) poprzez naruszenie naczelnych zasad postępowania cywilnego, tj. wymogu posiadania legitymacji procesowej czynnej do występowania z powództwem w świetle art. 4310 k.c. oraz art. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Wezwana o usunięcie braku formalnego skargi przez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia, J. K. wskazała, że nie jest w stanie podać tej wartości, stąd wnosi o wymierzenie przez Sąd opłaty tymczasowej w kwocie 30 zł. Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2018 r. Sąd Apelacyjny w (…) odrzucił skargę J. K. z powodu nieusunięcia wskazanego wyżej braku formalnego. W zażaleniu na to postanowienie skarżąca, zarzucając naruszenie art. 370 w zw. z art. 1207 § 2 k.p.c., wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1207 § 1 i 2 k.p.c., do skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego stosuje się odpowiednio art. 368, zaś do postępowania ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji. Skarżąca nie negując majątkowego charakteru roszczenia dochodzonego przez D.Ż. przed sądem polubownym, podniosła, że nie jest w stanie wskazać wartości przedmiotu zaskarżenia tym bardziej, że wartości tej nie podała także D. Ż. w postępowaniu zakończonym wydaniem orzeczenia sądu polubownego, którego dotyczy wniesiona skarga. Należy zauważyć, że tego rodzaju trudności w określeniu wartości przedmiotu sprawy i pośrednio w obliczeniu należnej stosunkowej opłaty sądowej występują zwłaszcza w sprawach z zakresu ochrony własności intelektualnej, znaków towarowych czy sprawach dotyczących nieuczciwej konkurencji. W takiej sytuacji znajduje zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 300) przewidujący, że od pisma wniesionego w prawie o prawa majątkowe, w której wartości przedmiotu sprawy nie da się ustalić w chwili jej wszczęcia, przewodniczący określa opłatę tymczasową. 2. Opłatę tymczasową określa się w granicach od 30 złotych do 1000 złotych, a w sprawach dochodzonych w postępowaniu grupowym od 100 złotych do 10 000 złotych. 3. W orzeczeniu kończącym postępowanie w pierwszej instancji sąd określa wysokość opłaty ostatecznej, która jest bądź opłatą stosunkową, obliczoną od wartości przedmiotu sporu ustalonej w toku postępowania, bądź opłatą określoną przez sąd, jeżeli wartości tej nie udało się ustalić. W tym wypadku opłatę ostateczną sąd określa w kwocie nie wyższej niż 5000 złotych, mając na względzie społeczną doniosłość rozstrzygnięcia i stopień zawiłości sprawy.
W tej sytuacji orzeczono, jak w sentencji (art. 39815 § 1 w zw. z art. 3941 § 3 k.p.c.).
jw