POSTANOWIENIE
28 maja 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Adam Doliwa
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 28 maja 2025 r. w Warszawie
zażalenia M.B.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach
z 16 grudnia 2024 r., I WSC 1/24,
w sprawie z powództwa M. B. i M. C.
przeciwko Skarbowi Państwa-Prezesowi Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej
o zapłatę,
odrzuca zażalenie.
[dr]
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 16 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Katowicach odrzucił skargę nadzwyczajną powoda – M. B. od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 1 grudnia 2020 r., I C 970/17 w sprawie o zapłatę.
Powód wniósł osobiście zażalenie na powyższe postanowienie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało odrzuceniu.
Zgodnie z art. 871 § 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Przepis ten wyłącza zdolność postulacyjną stron w postępowaniu przed Sądem Najwyższym oraz przy podejmowaniu przed sądem niższej instancji czynności procesowych, związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym. W judykaturze przyjmuje się jednolicie, że przymus adwokacko-radcowski dotyczy także postępowania zainicjowanego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu oraz toczącego się w jego ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia (zob. postanowienia SN: z 8 maja 2013 r., I CZ 19/13; z 25 lipca 2013 r., II CZ 46/13; z 7 maja 2014 r., II CZ 19/14). Sporządzenie zażalenia do Sądu Najwyższego osobiście przez stronę pozbawioną zdolności postulacyjnej jest dotknięte brakiem nieusuwalnym i skutkuje jego odrzuceniem jako niedopuszczalnego.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986 § 3 w zw. z art. 3941 § 3 k.p.c. zażalenie odrzucił.
[dr]
[a.ł]