Sygn. akt II PZ 22/18

POSTANOWIENIE

Dnia 7 listopada 2018 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)
‎SSN Halina Kiryło
‎SSN Krzysztof Rączka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa S. K.
‎przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w W.
‎o odszkodowanie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 listopada 2018 r.,
‎zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 17 maja 2018 r., sygn. akt XXI Pa […],

1. uchyla zaskarżone postanowienie;

2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z 17 maja 2018 r., sygn. akt XXI Pa […] odrzucił skargę kasacyjną powoda S. K. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z 23 listopada 2017 r., sygn. akt XXI […].

Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 300) w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50.000 zł, pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu przekraczała kwotę 50.000 zł, wynosiła bowiem 117.660 zł. Wobec czego w przedmiotowej sprawie rodzaj opłaty od skargi kasacyjnej powinien być ustalony na zasadach określonych w art. 13 u.k.s.c. tj. jako opłata stosunkowa. Wysokość opłaty podlega natomiast ustaleniu przy uwzględnieniu wartości przedmiotu zaskarżenia, która wynosi w niniejszej sprawie 29.415 zł. Opłata od skargi kasacyjnej została zatem określona na kwotę tj. 1.471 zł (5% z 29.415 zł). Wnosząc skargę kasacyjną, powód uiścił kwotę 30 zł, wobec czego zasadne było wezwanie powoda do uzupełnienia brakującej opłaty w kwocie 1.441 zł.

Zgodnie z art. 398⁶ § 2 k.p.c. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 398⁴ § 1 k.p.c., nieopłaconą oraz skargę, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. W niniejszym przypadku, zarządzeniem z 8 marca 2018 r., które zostało doręczone 18 kwietnia 2018 r., powód został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej przez uzupełnienie brakującej opłaty od skargi kasacyjnej w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Termin wskazany w zarządzeniu upłynął 25 kwietnia 2018 r. Do tego dnia powód nie uzupełnił jednak brakującej opłaty od skargi kasacyjnej, która jako nieopłacona podlegała odrzuceniu na podstawie art. 398⁶ § 2 k.p.c.

Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem powód w całości.

Zaskarżonemu postanowieniu pełnomocnik powoda zarzucił naruszenie przepisów postępowania cywilnego, które miało wpływ na treść postanowienia, w postaci art. 398⁶ § 2 k.p.c. przez jego bezpodstawne zastosowanie przez Sąd w niniejszej sprawie i odrzucenie prawidłowo wniesionej i opłaconej przez powoda skargi kasacyjnej.

Wobec powyższego strona skarżąca wniosła o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia,

2) zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się być uzasadnione, co skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonego postanowienia.

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy uznał, że skarga kasacyjna została nieprawidłowo opłacona, bowiem wniesiono od niej opłatę podstawową w wysokości 30 zł, nie zaś opłatę stosunkową w wysokości 5% wartości przedmiotu zaskarżenia, którą w niniejszej sprawie Sąd drugiej instancji ustalił na kwotę 1.471 zł (5% z 29.415 zł). Zdaniem Sądu odwoławczego w niniejszej sprawie powinna zostać wniesiona opłata stosunkowa, bowiem wartość przedmiotu sporu wynosiła 117.660 zł, a zatem przekraczała ona kwotę 50.000 zł.

Sąd Okręgowy pominął jednak, na co słusznie zwraca uwagę skarżący, że strona powodowa, pismem z 3 października 2016 r. (k. 10 akt sprawy), skutecznie zmodyfikowała wniesione powództwo, ograniczając je do dochodzenia odszkodowania w wysokości 29.415 zł, ta kwota powinna zostać zatem uznana za wartość przedmiotu sporu i stanowić podstawę do określenia rodzaju opłaty, jaka powinna zostać opłacona przy wnoszeniu skargi kasacyjnej. Ponieważ zaś kwota ta nie przekraczała 50.000 zł, to zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powinna zostać pobrana opłata podstawowa w wysokości 30 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 398¹⁵ § 1 k.p.c. w związku z art. 394¹ § 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.